Nun, alter Baum - Samsas Traum

Eisern fast um Stein gewunden

Stehst Du dort — und schweigst bedächtig.

Unter Deinen Armen, mächtig,

Sammeln sich die Stunden.

wer nur kann dir nicht erliegen?

Sich in Deinen Schoss zu schmiegen

Und der Stille Kind zu sein

Klärt selbst trübster Seele Schein.

Über Deinem stolzen Wipfel

Stürzt der Tropfen, schnell ein Bach,

Erst tausend-, dann millionenfach

Hinab vom grauen Gipfel.

Noch vom Ritt ins Tal verwundert,

All den Jahren, fünf mal hundert,

Trägt er in des Meeres Munde

Deines Alter frohe Kunde.

Du, der Du die Zeiten kennst —

Der Du Tage, Nächte durch

Dein Schweigen voneinander trennst:

Was sagst Du zu den Menschen?

Was sagst Du zum schönen Rauschen,

Feldes Blume, eitlem Lauschen,

Spitzen Stöcken, festen Schuhen,

Leeren Köpfen, die nicht ruhen,

Selbst im Staub des Wasserfalles?

Du sagst nichts — und damit alles.

IJzer bijna om steen gewikkeld

Je staat daar - en zwijgt zorgvuldig.

onder je armen, machtig,

Verzamel de uren.

wie kan er niet voor jou bezwijken?

Om op je schoot te nestelen

En om een ​​kind van de stilte te zijn

Wist het uiterlijk van zelfs de meest saaie ziel.

Boven je trotse boomtop

Als de druppel valt, snel een beek,

Eerst duizenden, dan miljoenen

Beneden van de grijze piek.

Nog steeds verbaasd van de rit naar de vallei,

Al de jaren, vijf keer honderd

Hij draagt ​​in de monding van de zee

Goede tijding van uw leeftijd.

Jij die de tijden kent -

De jij dagen, nachten door

scheid je stilte:

Wat zeg je tegen de mensen?

Wat zeg je van het mooie geluid,

bloem van het veld, ijdel luisterend,

puntige stokken, stevige schoenen,

Lege geesten die niet rusten

Zelfs in het stof van de waterval?

Je zegt niets - en daarmee alles.