In der Kirche des Todestrips - Die Horrorhochzeit - Samsas Traum

Ich habe Dich am Flußgefunden

Und hatte das Alleinsein satt:

Ein Zentner Fleisch auf meinen Schultern

Ist auf dem Weg unter die Stadt.

Komm’tritt herein,

Komm’tritt doch ein!

Scheusal, laßmich 'runter,

Laßmich geh’n!

Komm’tritt herein,

Komm’tritt doch ein!

Heute Nacht wirst Du

Vor’m Altar steh’n!

Wo Gedanken sich zum Spuk im Kreise drehen,

Wo Skelette tanzen, alle Uhren rückwärts gehen,

Tote Kinder eingekochte Wanzen essen,

Wo gemahl’ne Zähne in Stundengläsern Träume messen…

Willkommen in der Kirche,

In der Kirche des Todestrips.

Tritt her-,

Tritt her-,

Tritt herein.

Auf einem Beichtstuhl festgebunden,

In ein Brautkleid hineingezwängt:

Sind meine Lenden auch geschunden,

Mich jeder Nerv zum Flüchten drängt!

Laßes doch sein,

Komm', laßes sein.

Glücklich ist die Frau, die Dir entwischt.

Laßes doch sein,

Komm', laßes sein.

Liebes, jetzt wird für Dich aufgetischt.

Wo Gespenster mitternächtlich Hochzeit feiern,

Kleine Greise an Spieluhr’n in ihren offenen Schädeln leiern,

Fahle Hände Teig aus Rattenhirnen kneten,

Tiefseeungeheuer fremde Hundegottheiten anbeten…

Gefangen in der Kirche,

In der Kirche des Todestrips.

Siehe!

Das Tor zur Hölle tut sich auf!

Öffnet die Särge, wir bitten zum Tanz,

Wir wollen die Fratzen nicht länger verbergen,

Denn in von Verwesung befallene Nasen

Steigt tief aus dem Grabe, der modrigen Gruft…

Der wimmernden Totgeburt schimmliger Duft.

Auf aus Fingern gefertigten Panflöten blasen

Des Herren der Finsternis listige Schergen:

«Das Kätzchen soll schreien, schneid’ab ihren Schwanz»!

Rasselt die Knochen, nehmt Christus das Kreuz ab,

Laßt Asseln und Quallen von der Kanzel regnen,

Rührt in Euren Trommeln ein eklig’Gebräu!

Sie strecken die Füßchen um den Mutterkuchen

Verzweifelt im alten Taufbecken zu suchen!

Wo ist uns’re Mutter, die häßlich und scheu

Uns Tausende Male im Alptraum begegnet?

Mütterchen, Mütterchen, steige herab!

Mütterchen, Mütterchen, steige herab

Und lege Dich zu uns ins eisige Grab,

Wir missen doch Deine Grimasse so sehr,

Mütterchen, Mütterchen, stirb einmal mehr!

Mütterchen, Mütterchen, steige herab

Und hole uns mit Deinen ledrigen Händen

Zurück in den stinkenden Schutz Deiner Lenden,

Stirb für uns noch einmal mehr…

Zwischen goldbraun gebrat’nen Schweineköpfchen

Und mit Honig flambierten Puppenknöpfchen

Wurde im meeresschaumgleichen Opferkerzenlicht

Ein Messerchen mit aufgetischt,

Und dreimal dürft ihr raten:

Es steckte in einem Ziegenbock.

Mit flinken Fingern, heimlich,

Verbarg’s Lilith unter ihrem Rock!

Ich hack’Deinen Kopf ab,

Dreh’das Messer

Einmal, zweimal, dreimal!

Ich hack’Deinen Kopf ab,

Dreh’das Messer

Viermal, fünfmal, sechsmal!

In einem unbändigen Funkenregen

Aus gegorenem Blut

Bekämpfte Baltasar wie ein Mann

Die in sich schwelende Todesglut

Vor dem Antlitz des Geschöpfes,

Das einst Mondenstrahlen glich.

Du weißt vieles über Menschen,

Doch Du weißt nichts über mich.

Und seine allerletzten Worte,

Die ihm den allerallerletzten

Atem raubten, waren:

Über Dich wußte ich alles,

Doch ich wollte es nicht glauben!

Nun ist es vollbracht,

Sie hat sich als des Teufels Konkubine offenbart.

Sie, die die nie mehr lacht,

Hat ihr Schreckensreich auf Erden

Hiermit aufgebaut:

Lilith ist es, sie ist Satans Braut.

Entkommen aus der Kirche,

Aus der Kirche des Todestrips.

Ik vond je bij de rivier

En was het alleen zijn zat:

Honderd kilo vlees op mijn schouders

Is onderweg onder de stad.

Kom binnen,

Kom binnen!

beest, laat me in de steek

laat me gaan

Kom binnen,

Kom binnen!

Vanavond zul je

Ga voor het altaar staan!

Waar gedachten in cirkels draaien naar het spook,

Waar skeletten dansen, gaan alle klokken achteruit

dode kinderen eten gekookte insecten,

Waar geslepen tanden dromen meten in zandlopers...

welkom in de kerk,

In de Kerk van de Dodenreis.

kom hier-

kom hier-

Binnenkomen.

Gebonden aan een biechtstoel

In een trouwjurk geperst:

Zijn mijn lendenen ook gevild,

Elke zenuw spoort me aan om te vluchten!

laat maar zo

Kom op, laat het zo zijn.

Gelukkig is de vrouw die je ontgaat.

laat maar zo

Kom op, laat het zo zijn.

Beste, nu wordt het voor je geserveerd.

Waar geesten om middernacht trouwen,

Kleine oude mannetjes slaan met hun open schedel op speeldozen,

Bleke handen kneden deeg van rattenhersenen,

Het aanbidden van diepzeemonsters, buitenaardse hondengoden...

gevangen in de kerk,

In de Kerk van de Dodenreis.

Gelieve te verwijzen!

De poort naar de hel gaat open!

Open de doodskisten, we vragen je om te dansen,

We willen de grimassen niet langer verbergen,

Voor in rotte neuzen

Klim diep uit het graf, het muffe graf...

De beschimmelde geur van de jammerende doodgeboorte.

Blaas op panfluiten gemaakt van vingers

De sluwe handlangers van de heer van de duisternis:

"Het kitten moet schreeuwen, haar staart afsnijden"!

Rammel de botten, neem het kruis van Christus,

Laat isopoden en kwallen regenen vanaf de preekstoel,

Roer een walgelijk brouwsel in je drums!

Ze strekken hun kleine voetjes rond de placenta

Zoek wanhopig in de oude doopvont!

Waar is onze moeder, die lelijk en verlegen is

Heb je ons duizenden keren ontmoet in de nachtmerrie?

Moeder, moeder, kom naar beneden!

Moeder, moeder, kom naar beneden

En ga bij ons liggen in het ijzige graf,

We missen je grimas zo erg,

Moeder, moeder, sterf nog eens!

Moeder, moeder, kom naar beneden

En haal ons met je leerachtige handen

Terug in de stinkende beschutting van je lendenen,

Sterf nog een keer voor ons...

Tussen goudbruin gebakken varkenskoppen

En poppenknopen geflambeerd met honing

Werd gemaakt in het zeeschuim als offerkaarslicht

Een mesje met geserveerd,

En je mag drie keer raden:

Het zat vast in een bok.

Met wendbare vingers, stiekem,

Verborg Lilith onder haar rok!

Ik hak je hoofd eraf

Draai het mes

Een keer, twee keer, drie keer!

Ik hak je hoofd eraf

Draai het mes

Vier keer, vijf keer, zes keer!

In een onstuitbare regen van vonken

Van gefermenteerd bloed

Vecht tegen Baltasar als een man

De smeulende sintels van de dood

voor het aangezicht van het schepsel,

Dat leek ooit op manestralen.

Je weet veel over mensen

Maar je weet niets over mij.

En zijn allerlaatste woorden

de allerlaatste

adembenemend waren waren:

Ik wist alles van je

Maar ik wilde het niet geloven!

Nu is het klaar

Ze ontpopte zich als de bijvrouw van de duivel.

Zij die nooit meer lacht

Heeft haar koninkrijk van terreur op aarde

Hiermee gebouwd:

Het is Lilith, zij is Satans bruid.

ontsnappen uit de kerk,

Van de Kerk van de Dodenreis.