Der Riesenraddieb - Samsas Traum

Den Hut tief ins

Gesicht gezogen

Mantelkragen

Hochgeschlagen

Cello-Kasten in der Hand:

So steht der junge, fremde Mann

Unter’m erlosch’nen Lichterbogen

Schelmisch, könnte man fast sagen

Lehnt er an der Budenwand

Und blickt das Riesenrad stumm an

Im Schutze blauer Dunkelheit

Der Himmel leicht, die Sterne schwer

Ist er der, der die Formel kennt

Und beginnt mit dem Zaubertrick:

Der Cello-Koffer macht leis' «Klick»

Und öffnet sich;

kein Instrument

Ruht in ihm

Bodenlos und leer

Gähnt er und speit

Unendlichkeit

Unweit des Geschehens

Von dem Koffer erweckt

Wird ein Köpfchen mit Vorsicht

In die Nacht gestreckt;

Mit Augen so braun

Wie Kandis und Kastanien

So sanft wie Milchschaum auf Café

Eine Stimme erklingt

Und teilt der Stimme Wogen:

«Wir sollten zusammen nicht fahren

Nimm das Rad und

Flieg' mit ihm auf einem Drachen

Zu dem Mädchen

Mit den roten Haaren.»

Ein gleißend helles Blitzgewitter

Schießt dem Rad entgegen

Zerrt an Bolzen, Trägern und Stangen

Und der Attraktion Metall

Und der Mond betrachtet bitter

Wie der Cello-Mann verwegen

«Klack», im Koffer hält's gefangen

Und den Prater um den Sinn bestahl

De hoed diep in

gezicht getekend

jas kraag

opgeklopt

Cellokoffer in de hand:

Zo staat de jonge, vreemde man

Onder de uitgedoofde lichtboog

Ondeugend, zou je bijna zeggen

Hij leunt tegen de kraammuur

En kijkt zwijgend naar het reuzenrad

Onder de dekking van blauwe duisternis

Het luchtlicht, de sterren zwaar

Is hij degene die de formule kent?

En begint de goocheltruc:

De cellokoffer maakt een zachte "klik"

En opent;

geen instrument

rust in hem

Bodemloos en leeg

Hij gaapt en spuugt

oneindigheid

Niet ver van de actie

Gewekt door de koffer

Wordt een slimme met voorzichtigheid

uitgerekt tot in de nacht;

Met ogen zo bruin

Zoals snoep en kastanjes

Zo zacht als melkschuim op een koffie

Er klinkt een stem

En verdeelt de golven van de stem:

"We moeten niet samen rijden"

Pak de fiets en

Vlieg met hem op een vlieger

aan het meisje

Met het rode haar."

Een verblindend felle bliksemstorm

Schiet achter het stuur

Trekt aan bouten, balken en staven

En de attractie metal

En de maan ziet er bitter uit

Gedurfd als de cello man

«Klak», het zit gevangen in de koffer

En beroofde de Prater van zijn betekenis