Der Junge lebt im Brunnen - Samsas Traum

Fernab der Guten Hoffnung

Gleich hinter dem Karussell

Da ist ein alter Brunnen

Bewohnt von einem Jungen

Er wartet auf den Regen

Er wartet auf den Sturm

Er wartet darauf

Dass das Wasser steigt

Und ihn heraus schwemmt

Aus dem Turm

Komm, Regen, komm!

Schwimm, Bursche, schwimm!

Er hat oftmals versucht

Die Wände raufzuklettern

Er hat versucht, eine Leiter zu bauen

Aus alten, morschen Brettern

Doch er hat keine Nägel

Er hat auch keinen Hammer

Er hat nur seine Kummertränen

Mein Gott, was für ein Jammer

Kommt, Tränen, kommt!

Fließt die Wangen herunter

Und tragt mich wie durch ein Wunder

An das Tageslicht

Wenn die Dämme brechen

Stürzen alle Mauern ein

Alle Schranken, alle Grenzen

Werden dann vergangen sein

Wenn die Dämme brechen

Waschen wir uns in den Fluten rein

Wir werden glücklich wie die Fische

Auf dem Weg zu

Uns’ren Träumen sein

Dann, eines schönen Tages

Er traute fast den Augen nicht

Sah er oben am Brunnenrand

Ein wunderschönes Mädchengesicht

Sie hatte keine Leiter

Sie hatte keine Seile

Sie hatte nur die Kleider am Leib

Und blieb für eine Weile

Er rief zu ihr hinauf:

«Wir schaffen es zusammen

Wir erzählen, was uns traurig macht

Bis tief hinein in die Nacht.»

Sie antwortete zärtlich:

«Die Gedanken

Die ich an Dich richte

Sind von allem

Was auf der Welt passiert

Die traurigste Geschichte.»

Wein', Mädchen, wein'!

Schwemme mich aus diesem Loch

Hinauf zu Dir, Du liebst mich doch

Siehst Du das denn nicht?

Ver van de goede hoop

Net achter de carrousel

Er is een oude put

Bewoond door een jongen

Hij wacht op de regen

Hij wacht op de storm

Hij wacht erop

dat het water stijgt

En wast hem uit

Vanaf de toren

Kom regen, kom!

Zwem, jongen, zwem!

Hij heeft het vaak geprobeerd

De muren opklimmen

Hij probeerde een ladder te bouwen

Gemaakt van oude, rotte planken

Maar hij heeft geen nagels

Hij heeft ook geen hamer

Hij heeft alleen zijn tranen van verdriet

Mijn god, wat jammer

Kom, tranen, kom!

Stroomt langs de wangen

En draagt ​​me op wonderbaarlijke wijze

Naar het daglicht

Wanneer de dammen breken

Breek alle muren af

Alle barrières, alle grenzen

zal dan weg zijn

Wanneer de dammen breken

Laten we onszelf schoon wassen in de overstromingen

We zullen blij zijn als de vis

Onderweg naar

wees onze dromen

Dan op een mooie dag

Hij kon zijn ogen bijna niet geloven

Hij zag op de top van de put

Het gezicht van een mooi meisje

Ze had geen ladder

Ze had geen touwen

Ze had alleen de kleren aan haar lichaam

En bleef een tijdje

Hij riep haar toe:

"We kunnen het samen doen

We vertellen wat ons verdrietig maakt

Tot diep in de nacht."

Ze antwoordde vriendelijk:

"Gedachten

die ik tot u richt

zijn van alles

Wat gebeurt er in de wereld?

Het meest trieste verhaal."

Huil, meisje, huil!

Spoel me uit dit gat

Aan jou, je houdt toch van me

Zie je dat niet?