Das vor allen Spiegeln - Für Isabelle - Samsas Traum

Ich habe Dich die ganze Nacht gesucht

Das letzte Mal hast Du gelobt zu bleiben

Wie oft hab' ich den Augenblick verflucht

In dem mein Herz begann, Dir pausenlos zu schreiben

Der Mond war da, doch nicht der Mond, der lügt

Der unruhig brennende, der rote, der betrügt

Es war der andere, der kühle, der nie sinkt

Der Mond, den man wie klares Wasser trinkt

Der Mann aus Glas geht lautlos vor

Dem Pavillion an uns vorbei

Die Sonne macht aus seinem Kopf

Kein Brennglas mehr, der Abend gibt ihn frei

All die toten Spiegelbilder

Wollen unser Blut

Hörst Du sie, die grauen Flügel?

Lass' sie nicht heran!

Was nur, was machen Spiegel

Wenn sie des Nachts alleine sind?

Schlafen sie, lachen sie

Träumen oder wachen sie?

Sieh' Dich niemals in einem Spiegel an

Der nicht das Licht, sondern das Dunkel spiegeln kann

Der in die Hölle führt, die schwarzen Zähne bleckt

Dein Spiegelbild hinter Kristall versteckt

Die Unheilbaren, Jammervollen

Kriegsversehrt, im Wahn verschollen

Flehen, ganz in seinem Bann

Den Mond um eine letzte Kugel an

Wo ist mein Gesicht, das erste

Das vor allen Spiegeln?

Jenes, das ich war, bevor ein

Spiegelbild die Oberhand gewann

Wo ist mein Gesicht, das erste

Das vor allen Spiegeln?

Jenes, das ich war, bevor mein

Selbst auf ihrer Silberhaut zerrann

Ik heb de hele nacht naar je gezocht

De laatste keer dat je beloofde te blijven

Hoe vaak heb ik het moment vervloekt?

Waarin mijn hart je zonder pauze begon te schrijven

De maan was er, maar niet de maan die ligt

Degene die rusteloos brandt, de rode die vals speelt

Het was de andere, de coole die nooit zinkt

De maan die je drinkt als helder water

De man van glas gaat geruisloos verder

Het paviljoen voorbij ons

De zon maakt uit zijn hoofd

Geen brandend glas meer, de avond laat hem los

Alle dode reflecties

Wil je ons bloed

Hoor je ze, de grijze vleugels?

Laat haar niet in de buurt komen!

Wat, wat doen spiegels?

Als ze 's nachts alleen zijn?

Slaap, lach

Droom je of ben je wakker?

Kijk nooit naar jezelf in de spiegel

Wie kan niet het licht reflecteren, maar het donker?

Naar de hel leiden, zwarte tanden ontbloten

Jouw reflectie verborgen achter kristal

Het ongeneeslijke, het ellendige

Oorlogsgehandicapt, verloren in waanzin

Bedelen, helemaal in zijn ban

Op de maan voor een laatste kogel

Waar is mijn gezicht, de eerste

Dat voor alle spiegels?

Degene die ik eerder was

Spiegelbeeld kreeg de overhand

Waar is mijn gezicht, de eerste

Dat voor alle spiegels?

Wat ik was voor de mijne

Zelfs op haar zilveren huid smolt