Das Schwert Deiner Sonne - Samsas Traum

Die Lider gleiten lautlos

Wie ein Tuch empor

Der schwarze Kreis

Er dehnt sich und öffnet das Tor

Für die Armee des Lichts

Die Vorboten der Stunde

In der alles aus dem Nichts entsteht

Sie bringen frohe Kunde

Langsam weicht die Nacht

Vor des Morgens Macht

Hinter aller Menschen Rücken

Weil ein neuer Tag erwacht

Und sein Schatten fällt

Vor der ganzen Welt

Auf die Knie, als rotes Wasser

Aus dem Herz des Meeres quellt

Denn das Silber treibt

Das, was übrig bleibt

Vor die Flamme, die das Ende

In den jungen Himmel schreibt

Was war ist vorbei

Gleich gegoss’nem Blei

Weht der Wind die Jahre fort

Er teilt die Zeit vor mir entzwei

Ich stehe allein

Umringt von Farben

Sag´, wie kann es sein

Dass man sich abwendet

Mich Deine Schönheit

Erst hier und jetzt blendet?

Ich lege die Waffen zu Boden

Die Platten und Schilde

Sie schmelzen dahin

Das kosmische Auge bahnt sich

Seinen Weg durch die Brust

Bis zu dem

Bis zu dem, der ich bin

Zu Füßen, des lodernden Herrschers

Erstarre ich nackt, nur vom

Sande bedeckt

Und spüre den Menschen, der sich

Unter der schweren Haut

Seiner Rüstung

Seiner Rüstung versteckt

Die Iris erstrahlt im Glanz alter Momente

Die gläserne Bühne erbebt

Als sich der Koloss aus den

Endlosen Fluten erhebt

Des Ozeans glühende Wunde verstummt

Als sich mir jeder Rückweg verschließt

Und die Liebe ihr Blut über

Flüchtende Wolken ergießt

Die gütige Stimme der Wahrheit erklingt

Sie spricht Worte, die Fesseln durchtrennen

Und lässt mich tief im Zentrum

Des Feuers das Ende erkennen

Oh siehe, das Schwert Deiner Sonne, es steigt

In den Himmel, die Hoffnung zu richten

Die ihr Haupt vor den fordenden Wellen verneigt

Es erhebt sich, die Reihen zu lichten

Von heute an werde ich, von Dir befreit

Einen anderen Schein in mir hüten:

Ist das Ufer auch fern und der Weg noch so weit

Trägt das Leben doch stets neue Blüten

De oogleden glijden geruisloos

Op als een doek

De zwarte cirkel

Hij rekt zich uit en opent de poort

Voor het Leger van het Licht

De voorbodes van het uur

Waarin alles voortkomt uit het niets

Ze brengen goed nieuws

De nacht verdwijnt langzaam

Voor de kracht van de ochtend

Achter de rug van iedereen

Omdat een nieuwe dag ontwaakt

En zijn schaduw valt

Voor de hele wereld

Op je knieën als rood water

Ontspringt uit het hart van de zee

Omdat het zilver drijft

Wat is er over

Voor de vlam die het einde

In de jonge lucht schrijft

Wat was is voorbij

Zoals gegoten lood

De wind blaast de jaren weg

Hij verdeelt de tijd voor mij in twee

Ik bevind me alleen

Omringd door kleuren

Zeg hoe kan het zijn

Dat je je afwendt

Ik jouw schoonheid

Alleen hier en nu zonwering?

Ik legde de wapens op de grond

De platen en schilden

Ze smelten weg

Het kosmische oog gaat open

zijn weg door de borst

Tot dan

Naar wie ik ben

Aan de voeten van de vlammende heerser

Ik bevries naakt net van

met zand bedekt

En voel de mensen die zijn

Onder de zware huid

zijn wapenrusting

Verborgen in zijn harnas

De iris straalt met de glans van oude momenten

Het glazen podium beeft

Toen de kolos van de

Eindeloze overstromingen stijgen

De gloeiende wond van de oceaan valt stil

Wanneer elke weg terug voor mij gesloten is

En hou meer van haar bloed

Vluchtende wolken stromen binnen

De welwillende stem van de waarheid weerklinkt

Ze spreekt woorden die ketenen doorsnijden

En laat me diep in het midden

Om het einde van het vuur te zien

Oh zie, het zwaard van Uw zon, het gaat op

In de hemel om hoop te richten

Wie buigt haar hoofd voor de dwingende golven

Het stijgt om de gelederen te wissen

Vanaf vandaag ben ik van je verlost

Houd een andere glans in mij:

Zelfs als de kust ver weg is en de weg nog zo ver is

Het leven brengt altijd nieuwe bloesems voort