Mare - Salvatore Adamo

Mare,

sdraiato da millenni sotto il sole,

chiss gli amori che hai fatto sbocciare

e, come il mio, ne avrai visti finire.

Mare,

ti bacia il vento come fossi un fiore

e qualche volta ti fa anche arrabbiare

poi, forse stanco, torni a risposare.

Mare,

che dai da vivere anche al pescatore

coi tuoi riflessi e luci di lampare

chiss quanti occhi avrai fatto sognare.

Mare,

se Dio ti desse il modo di parlare

ne avresti storie tu da raccontare

di naufraghi, corsari e di avventure

finiti in fondo al mare.

Mare,

cristalli di rugiada sotto sale,

solleticato da leggere vele

che, come un bimbo, fermo non sai stare.

Mare,

vorrei aver pi№ tempo per restare

perch© anche se non parli sai ascoltare,

ti lascio i miei problemi in fondo al mare.

Mare,

un ultimo saluto, devo andare,

ci rivedremo ancora, ci puoi giurare

e un nuovo amore nascer, vedra!

No no no no noЂ¦.

(Grazie a Daniele per questo testo)

Zee,

millennia onder de zon liggen,

wie weet de liefdes die je hebt laten bloeien

en, net als de mijne, zul je het hebben zien eindigen.

Zee,

de wind kust je alsof je een bloem bent

en soms word je er zelfs boos van

dan, misschien moe, ga je terug om te hertrouwen.

Zee,

dat je ook de visser de kost geeft

met je reflecties en lichten om te flitsen

wie weet hoeveel ogen je je hebt laten dromen.

Zee,

als God je een manier gaf om te spreken

je zou verhalen te vertellen hebben

van schipbreukelingen, piraten en avonturen

belandde op de bodem van de zee.

Zee,

zoute dauwkristallen,

gekieteld door lichte zeilen

dat je als een kind niet stil kunt blijven zitten.

Zee,

Ik wou dat ik meer tijd had om te blijven

want zelfs als je niet spreekt, weet je hoe je moet luisteren,

Ik laat je mijn problemen op de bodem van de zee.

Zee,

een laatste vaarwel, ik moet gaan,

we zien elkaar weer, je kunt zweren

en een nieuwe liefde zal worden geboren, zie je!

Nee nee nee nee nee.

(Met dank aan Daniele voor deze tekst)