An Invitation to Drown - Rykarda Parasol

Cry, cry!

Cry, cry!

Seventeen ships sleep in the still night’s water

Seventeen stars to guide them should they wake

Seventeen past the hour all things altered

Too soon the wind casts its fate

Red was the color of her coat

A long time ago during a storm

Red is the color of new lover’s kiss

Red be the color ravaged and worn

Who cries?

Who cries?

To you: Take your time

To you: Ain’t nothing but time

To you: Time is a long way down

Red embers burn in each vessel

And drift over sapphire depths

Upon the shore cat lay nestled

And cannot assume a watery breath

Who cries?

Who cries?

Who cries?

To you: Take your time

To you: Ain’t nothing but time

To you: Time is a long way down

Some of us glide unsteady oceans

Some others through the safety of land

Red colors stoke our devotion

Seventeen ruins break on the sand

Who cries?

Who cries?

Who cries?

Huil!

Huil!

Zeventien schepen slapen in het stille water van de nacht

Zeventien sterren om hen te begeleiden als ze wakker worden

Zeventien over het uur zijn alle dingen veranderd

Te snel werpt de wind zijn lot

Rood was de kleur van haar jas

Lang geleden tijdens een storm

Rood is de kleur van de kus van een nieuwe geliefde

Rood is de geteisterde en versleten kleur

Wie huilt?

Wie huilt?

Aan jou: neem de tijd

Aan jou: er is niets anders dan tijd

Aan jou: de tijd is ver weg

Rode sintels branden in elk vat

En drijven over saffier diepten

Op de kust lag de kat genesteld

En kan niet waterig ademen

Wie huilt?

Wie huilt?

Wie huilt?

Aan jou: neem de tijd

Aan jou: er is niets anders dan tijd

Aan jou: de tijd is ver weg

Sommigen van ons glijden over onstabiele oceanen

Enkele anderen door de veiligheid van het land

Rode kleuren wakkeren onze toewijding aan

Zeventien ruïnes breken op het zand

Wie huilt?

Wie huilt?

Wie huilt?