La musique - Rossella Marcantoni, Marco Sollini, Léo Ferré

La musique souvent me prend comme une mer!

Vers ma pâle étoile

Sous un plafond de brume ou dans un vaste éther

Je mets à la voile;

La poitrine en avant et les poumons gonflés

Comme de la toile

J’escalade le dos des flots amoncelés

Que la nuit me voile;

Je sens vibrer en moi toutes les passions

D’un vaisseau qui souffre;

Le bon vent, la tmpête et ses convulsions

Sur l’immnse gouffre

Me bercent.

D’autres fois, calme plat, grand miroir

De mon désespoir!

Muziek neemt me vaak als een zee!

Naar mijn bleke ster

Onder een plafond van mist of in een uitgestrekte ether

ik zeil;

Borst vooruit en longen opgeblazen

zoals canvas

Ik beklim de achterkant van de drukke golven

Laat de nacht mij versluieren;

Ik voel alle passies in mij trillen

Van een schip dat lijdt;

De goede wind, de storm en zijn stuiptrekkingen

Op de immense afgrond

Rock mij.

Andere tijden, doodstil, grote spiegel

Van mijn wanhoop!