Sobreviviré - Rocio Jurado

Tengo el ansia de la juventud

tengo miedo, lo mismo que tú

y cada amanecer me derrumbo al ver

la pura realidad.

no hay en el mundo, no

nadie más frágil que yo.

Pelo acrílico, cuero y tacón

maquillaje hasta en el corazón

y al anochecer vuelve a florecer

lúbrica la ciudad.

no hay en el mundo, no

nadie más dura que yo.

ah, ah, ah, ah!

debo sobrevivir, mintiéndome.

Taciturna me hundí en aquel bar,

donde un ángel me dijo al entrar:

«ven y elévate como el humo azul,

no sufras más amor»

y desgarrándome

algo en mi vida cambió.

Sobreviviré,

buscaré un hogar

entre los escombros de mi soledad.

Paraíso extraño,

donde no estás tú,

y aunque duela quiero libertad

aunque me haga daño.

Ah, ah, ah, ah!

Ah, ah, ah, ah!

debo sobrevivir, mintiéndome.

Taciturna me hundí en aquel bar,

donde un ángel me dijo al entrar:

«ven y elévate como el humo azul,

no sufras más amor»

y desgarrándome

algo en mi vida cambió.

Sobreviviré,

buscaré un hogar

entre los escombros de mi soledad.

Paraíso extraño,

donde no estás tú,

y aunque duela quiero libertad

aunque me haga daño.

Ah, ah, ah, ah!

Sobreviviré,

buscaré un hogar

entre los escombros de mi soledad.

Paraíso extraño,

donde no estás tú,

aunque me haga daño.

Sobreviviré…

Sobreviviré…

Ik heb zin in jeugd

Ik ben bang, net als jij

en elke dageraad stort ik in als ik zie

de zuivere werkelijkheid.

er is niet in de wereld, nee

niemand kwetsbaarder dan ik.

Acrylhaar, leer en hiel

make-up zelfs in het hart

en in de schemering bloeit hij weer

smeert de stad.

er is niet in de wereld, nee

niemand harder dan ik.

Oh Oh oh oh!

Ik moet overleven, tegen mezelf liegen.

Zwijgzaam zonk ik in die bar,

waar een engel me vertelde toen ik binnenkwam:

"kom en sta op als blauwe rook,

lijd geen liefde meer»

en me uit elkaar scheuren

er is iets in mijn leven veranderd.

Ik zal het overleven,

Ik ga op zoek naar een huis

tussen het puin van mijn eenzaamheid.

vreemd paradijs,

waar je niet bent,

en hoewel het pijn doet, wil ik vrijheid

ook al doet het me pijn.

Oh Oh oh oh!

Oh Oh oh oh!

Ik moet overleven, tegen mezelf liegen.

Zwijgzaam zonk ik in die bar,

waar een engel me vertelde toen ik binnenkwam:

"kom en sta op als blauwe rook,

lijd geen liefde meer»

en me uit elkaar scheuren

er is iets in mijn leven veranderd.

Ik zal het overleven,

Ik ga op zoek naar een huis

tussen het puin van mijn eenzaamheid.

vreemd paradijs,

waar je niet bent,

en hoewel het pijn doet, wil ik vrijheid

ook al doet het me pijn.

Oh Oh oh oh!

Ik zal het overleven,

Ik ga op zoek naar een huis

tussen het puin van mijn eenzaamheid.

vreemd paradijs,

waar je niet bent,

ook al doet het me pijn.

Ik zal het overleven…

Ik zal het overleven…