La Taberna Del Puerto - Rocio Jurado

Qui dove il mare luccica

e tira forte il vento

su una vecchia terrazza davanti al golfo di Sorrento

un uomo abbraccia una ragazza

dopo che aveva pianto

poi si schiarisce la voce e ricomincia il canto

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

che scioglie il sangue dint' è vene sai

Vide le luci in mezzo al mare

pensò alle notti la in America

ma erano solo le lampare

e la bianca scia di un’elica

sentì il dolore nella musica

si alzò dal Pianoforte

ma quando vide la luna uscire da una nuvola

gli sembrò più dolce anche la morte

Guardò negli occhi la ragazza

quegli occhi verdi come il mare

poi all’improvviso uscì una lacrima

e lui credette di affogare

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

e scioglie il sangue dint’e vene sai

Potenza della lirica

dove ogni dramma è un falso

che con un po' di trucco e con la mimica

puoi diventare un altro

Ma due occhi che ti guardano

così vicini e veri

ti fanno scordare le parole

confondono i pensieri.

Così diventò tutto piccolo

anche le notti la in America

ti volti e vedi la tua vita

come la scia di un’elica

Ah si, è la vita che finisce

ma lui non ci pensò poi tanto

anzi si sentiva felice

e ricominciò il suo canto

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

che scioglie il sangue dint’e vene sai

Εδώ που η θάλασσα λαμποκοπάει

και o αέρας φυσά δυνατά

σε μια παλιά ταράτσα μπροστά στον κόλπο του Σορέντο

ένας άνδρας αγκαλιάζει μια κοπέλα

που πρίν λίγο είχε κλάψει

καθαρίζει τη φωνή του και αρχίζει ξανά το τραγούδι

Σε θέλω πάρα πολύ

μα τόσο τόσο πολύ, να ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

που τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

Κοιτάει τα φώτα στη μέση της θάλασσας

και αναπολεί τις νύχτες στην Αμερική

αλλά ήταν μόνο τα λαμπυρίσματα

στα αφρίσματα μιας έλικας (προπέλας)

Νοιώθει τον πόνο μέσα απ'τη μουσική

και σηκώνεται από το πιάνο

μα όταν βλέπει το φεγγάρι να ξεπροβάλει από ένα σύννεφο

έμοιαζε πιό γλυκός, ακόμη κι ο θάνατος

Κοιτάει στα μάτια τη κοπέλα

εκείνα τα μάτια τα πράσινα σαν τη θάλασσα

και ξαφνικά τρέχει ένα δάκρυ

και νοιώθει να πνίγεται

Σε θέλω πάρα πολύ

μα τόσο τόσο πολύ, να ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

που τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

Η δύναμη της όπερας

όπου κάθε δράμα μια ψευτιά

που με τεχνάσματα και με μίμησεις

μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος

Μα δυό μάτια που σε κοιτούν

έτσι κοντά κι αληθινά

σε κάνουν να χάνεις τα λόγια σου

και σου μπερδεύουνε το νού

Έτσι καθετί μοιάζει μικρό

ακόμη κι οι νύχτες στην Αμερική

στρέφεις το βλέμμα στη ζωή σου

κι είναι σαν το άφρισμα της έλικας (προπέλας)

Ω!

ναι μία ζωή που τελειώνει

Μα εκείνος δεν νοιάζεται πια.

αντιθέτως νοιώθει ευτυχισμένος

και ξαναρχίζει το τραγούδι του

Σε θέλω πάρα πολύ

μα τόσο τόσο πολύ, να ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

που τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

Hier waar de zee schijnt

en de wind waait hard

op een oud terras met uitzicht op de Golf van Sorrento

een man knuffelt een meisje

nadat hij had gehuild

dan schraapt hij zijn keel en begint weer te zingen

ik hou heel veel van je

maar zo goed weet je

het is nu een ketting

dat het bloed in de aderen doet smelten, weet je?

Hij zag de lichten in het midden van de zee

hij dacht aan de nachten daar in Amerika

maar het waren alleen de lampara's

en het witte spoor van een propeller

hij voelde de pijn in de muziek

stond op van de piano

maar toen hij de maan uit een wolk zag komen...

zelfs de dood leek hem zoeter

Hij keek het meisje in de ogen

die groene ogen als de zee

toen kwam er ineens een traan uit

en hij dacht dat hij verdronk

ik hou heel veel van je

maar zo goed weet je

het is nu een ketting

en het smelt het bloed in de aderen, weet je?

Kracht van opera

waar elk drama nep is

dan met een beetje make-up en met gezichtsuitdrukkingen

je kunt een ander worden

Maar twee ogen die naar je kijken

zo dichtbij en waar

laat je de woorden vergeten

gedachten verwarren.

Dus alles werd klein

zelfs de nachten daar in Amerika

je draait je om en ziet je leven

als het kielzog van een propeller

Ah ja, het leven eindigt

maar hij dacht er niet veel over na

inderdaad hij voelde zich gelukkig

en begon zijn lied opnieuw

ik hou heel veel van je

maar zo goed weet je

het is nu een ketting

dat het bloed in de aderen doet smelten, weet je?

που η θάλασσα λαμποκοπάει

of αέρας φυσά δυνατά

μια παλιά ταράτσα μπροστά στον κόλπο του Σορέντο

άνδρας αγκαλιάζει μια κοπέλα

πρίν λίγο είχε κλάψει

τη φωνή του και αρχίζει ξανά το τραγούδι

θέλω πάρα πολύ

τόσο τόσο πολύ, ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

τα φώτα στη μέση της θάλασσας

αναπολεί τις νύχτες στην Αμερική

ήταν μόνο τα λαμπυρίσματα

στα αφρίσματα μιας έλικας (προπέλας)

τον πόνο μέσα απ'τη μουσική

σηκώνεται από το πιάνο

μα όταν βλέπει το φεγγάρι να ξεπροβάλει από ένα σύννεφο

πιό γλυκός, ακόμη κι ο θάνατος

στα μάτια τη κοπέλα

τα μάτια τα πράσινα σαν τη θάλασσα

ξαφνικά τρέχει ένα δάκρυ

νοιώθει να πνίγεται

θέλω πάρα πολύ

τόσο τόσο πολύ, ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

δύναμη της όπερας

κάθε δράμα μια ψευτιά

με τεχνάσματα και με μίμησεις

να γίνεις κάποιος άλλος

δυό μάτια που σε κοιτούν

κοντά κι αληθινά

κάνουν να χάνεις τα λόγια σου

σου μπερδεύουνε το νού

καθετί μοιάζει μικρό

κι οι νύχτες στην Αμερική

το βλέμμα στη ζωή σου

κι είναι σαν το άφρισμα της έλικας (προπέλας)

!

μία ζωή που τελειώνει

εκείνος δεν νοιάζεται πια.

νοιώθει ευτυχισμένος

ξαναρχίζει το τραγούδι του

θέλω πάρα πολύ

τόσο τόσο πολύ, ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.