Arauco - Robert Wyatt

Arauco tiene una pena

Que no la puedo callar

Son injusticias de siglos

Que todos ven aplicar

Nadie le ha puesto remedio

Pudiéndolo remediar

Levántate, huenchullán

Un día llega de lejos

Huescufe conquistador

Buscando montañas de oro

Que el indio nunca buscó

Al indio le basta el oro

Que le relumbra del sol

Levántate, curimón

Entonces corre la sangre

No sabe el indio qué hacer

Le van a quitar su tierra

La tiene que defender

El indio se cae muerto

Y el afuerino de pie

Levántate, manquilef

Adónde se fue lautaro

Perdido en el cielo azul

Y el alma de galvarino

Se la llevó el viento sur

Por eso pasan llorando

Los cueros de su kultrún

Levántate, pues, callfull

Del año mil cuatrocientos

Que el indio afligido está

A la sombra de su ruca

Lo pueden ver lloriquear

Totora de cinco siglos

Nunca se habrá de secar

Levántate, callupán

Arauco tiene una pena

Más negra que su chamal

Ya no son los españoles

Los que les hacen llorar

Hoy son los propios chilenos

Los que les quitan su pan

Levántate, pailahuán

Ya rugen las votaciones

Se escuchan por no dejar

Pero el quejido del indio

¿por qué no se escuchará?

Aunque resuene en la tumba

La voz de caupolicán

Levántate, huenchullán

Arauco heeft een penalty

Ik kan haar niet het zwijgen opleggen

Het zijn onrechtvaardigheden van eeuwen

Dat zie je allemaal

Niemand heeft het opgelost

het kunnen verhelpen

Sta op, huenchullán

Op een dag komt hij van ver

Veroveraar huescufe

Op zoek naar bergen van goud

Dat de indiaan nooit heeft gezocht

Goud is genoeg voor de indiaan

dat schijnt van de zon

Sta op, curimón

Dan stroomt het bloed

De indiaan weet niet wat hij moet doen

Ze gaan je land afpakken

hij moet haar verdedigen

De indiaan valt dood neer

En de buitenstaander die staat?

Sta op, manquilef

waar is lautaro gebleven?

Verloren in de blauwe lucht

En de ziel van Galvarino

De zuidenwind blies het weg

Daarom huilen ze

De huiden van zijn kultrún

Sta dan op, roep vol

van het jaar duizend vierhonderd

Dat is de gekwelde Indiaan

In de schaduw van zijn ruca

Ze kunnen hem zien zeuren

Totora van vijf eeuwen

zal nooit drogen

Sta op, bel

Arauco heeft een penalty

Zwarter dan zijn chamal

Ze zijn niet langer de Spanjaarden

degenen die hen aan het huilen maken

Vandaag zijn het de Chilenen zelf

Zij die hun brood wegnemen

Sta op, pailahuan

Er wordt al gestemd

Ze luisteren omdat ze niet weggaan

Maar het gekreun van de indiaan

waarom wordt er niet naar geluisterd?

Hoewel het weerklinkt in het graf

De stem van caupolicán

Sta op, huenchullán