Ti chiamo quando arrivo - Moder, Hyst

Come sei finito a fissare il soffitto ammuffito?

La fortuna non mi bacia mai, non sono il suo tipo

Ah, mi chiedo come fate a fare buon viso

A 'sto gioco quando il gioco è già deciso

Hai il detersivo per i panni sporchi, ma dentro sei marcito

I nostri giorni persi tra i ricordi che ho lasciato in giro

Devo andare ad inseguire il mio destino

Amore non ti preoccupare, ti chiamo quando arrivo

Quanta merda ho digerito, il silenzio l’ho zittito

Arriverà la fine, la vita è come un libro

Uno sterminio, tutto 'sto dolore a cosa ti è servito?

Ad indurirmi il cuore, strapparmi via il sorriso

Che ne sanno delle notti a farsi male per restare calmo

E dopo bersi il mare per cicatrizzare un taglio

Che ne sanno, imparare ad incassare e farci il callo

Per Natale se non hai da fare, regalami un infarto

Tutto bene?

Mica tanto, groppi in gola di catarro

L’anima è uno sfondo bianco, il tempo ci sta ricamando

Ho solo l’odio, nient’altro, niente oro dentro al fango

E smetti di sperare, le cose non cambieranno

Non siamo cambiati affatto, capodanno dopo capodanno

A berci due cazzate e a masticare Valium

Pazzo

Io non so

Forse è colpa mia

Che se non bevo un po'

Scambio l’amore per avere

E il dolore per nostalgia

Ho perso tempo a fare passi falsi

Incasinarmi vomitare per svuotarmi

Perdermi nei drammi e poi suonarli

Ho perso tempo a cadere negli sbagli per rifarli

Tempo per rialzarmi e troppo tempo ad incolparmi

Poi le disco e i party, toccarti al rischio di scottarmi

È lo stesso disco, non ho voglia di sgolarmi, no

Si è fatto tardi, lo so, e gli altri?

Boh

Tu torna a casa in taxi, sto ad aspettarli un altro po'

Sempre che piangi, pierrot, versi d’acciaio, robot

Hai sudato tanto e hai avuto in cambio un paio di blow

Sai, ho il vuoto in pancia, guarda come sto

Prestami una via d’uscita poi te la ridò

Rimarrò in piedi finché la morte non mi suona il gong

A pizzicarmi le corde vocali a farne rock n' roll

Correrò più veloce di ogni vostro «no»

All’inferno ci sono stato, non l’ho letto da Rimbaud

Tu credi di capire?

Vieni che ti insegno ad impazzire

Tra rimedi e medicine, tieniti le aspettative

Notti grigie, da 'ste parti non si ride

Quelle voci continuano a bussarmi in testa, non aprire

Io non so

Forse è colpa mia

Che se non bevo un po'

Scambio l’amore per avere

E il dolore per nostalgia

Maio è in giro per il mondo, spero che stia bene

Nada e Gavo non li vedo spesso, di più non si riesce

Max ha perso notti intere appresso a certe streghe

I legami son lucchetti e i lucchetti sono catene

Più si cresce più si fatica a star da soli, figurarsi insieme

Più ci bevo sopra più mi torna sete

Ti ricordi alla parete di 'sto pub

C'è parecchio della nostra vita, quasi la metà

Prima della maturità odiavamo 'sta città

Ci chiedevamo sempre: «Stasera cazzo si fa?»

Poi suonare con i gruppi punk

E avessi continuato l’università

La vita prende sempre più di ciò che dà

I discorsi sempre quelli tipo «me ne andrei»

Stavamo sempre in venti in tavoli da sei

I Rage Against in Hit Parade

Quelle notti senza senso sbronzo perso son di certo le notti che rifarei

Con Sara, Gibbo, Bello e Taba, un litro in happy hour

Con ancora Mauro dietro al banco che spillava

Per uno che cadeva un altro si rialzava

Gara di boccali, si sboccava in strada

Ogni mia para mi abbandonava, dammi un’ora d’aria

L’alba ci portava via, adesso tutti a casa

Non avevamo niente, qualcosa ci si inventava

Non eravamo niente, qualcosa si diventava

Io non so

Forse è colpa mia

Che se non bevo un po'

Scambio l’amore per avere

E il dolore per nostalgia

Hoe kwam het dat je naar het beschimmelde plafond staarde?

Fortune kust me nooit, ik ben haar type niet

Ah, ik vraag me af hoe je een goed gezicht trekt

Bij deze wedstrijd wanneer de wedstrijd al is beslist

Je hebt wasmiddel voor vuile kleren, maar je bent rot van binnen

Onze verloren dagen tussen de herinneringen die ik heb laten rondslingeren

Ik moet mijn lot najagen

Schat, maak je geen zorgen, ik bel je als ik aankom

Hoeveel stront ik heb verteerd, ik heb de stilte tot zwijgen gebracht

Het einde zal komen, het leven is als een boek

Een uitroeiing, al deze pijn, waar had je het voor nodig?

Om mijn hart te verharden, scheur mijn glimlach weg

Wat weten ze over nachten waarin ze gewond raken om kalm te blijven?

En na het drinken van de zee om een ​​snee te genezen

Wat weten ze, leren ze verzamelen en wennen ze eraan

Voor Kerstmis, als je het niet druk hebt, geef me dan een hartaanval

Alles is in orde?

Niet zozeer, klontjes in de keel van slijm

De ziel is een witte achtergrond, de tijd borduurt ons

Ik heb alleen haat, niets anders, geen goud in de modder

En stop met hopen, dingen zullen niet veranderen

We zijn helemaal niet veranderd, nieuwjaar na nieuwjaar

Om wat onzin te drinken en Valium te kauwen

Gek

ik weet het niet

Misschien is het mijn schuld

Wat als ik niet een beetje drink?

Ik ruil liefde in voor hebben

En de pijn van nostalgie

Ik verspilde tijd met het maken van misstappen

Verpest me door over te geven om mezelf leeg te maken

Verlies mezelf in de drama's en speel ze dan

Ik verspilde tijd met het maken van fouten om ze opnieuw te maken

Tijd om op te staan ​​en te veel tijd om mezelf de schuld te geven

Dan de disco's en de feesten, jou aanraken met het risico mij te verbranden

Het is dezelfde plaat, ik heb geen zin om te schreeuwen, nee

Het werd laat, ik weet het, en de anderen?

ik weet het niet

Jij komt met de taxi naar huis, ik wacht nog even op ze

Altijd huilen, pierrot, stalen verzen, robots

Je zweette veel en kreeg een paar klappen in ruil

Weet je, ik heb leegte in mijn maag, kijk eens hoe het met me gaat

Leen me een uitweg, dan geef ik het je terug

Ik zal blijven staan ​​tot de dood op mijn gong speelt

Om mijn stembanden samen te knijpen om ze rock-'n-roll te maken

Ik zal sneller rennen dan jouw "nee"

Ik ben naar de hel geweest, ik heb het niet gelezen van Rimbaud

Denk je dat je het begrijpt?

Kom, ik zal je leren gek te worden

Houd verwachtingen tussen remedies en medicijnen

Grijze nachten, hier wordt niet gelachen

Die stemmen blijven op mijn hoofd kloppen, doe niet open

ik weet het niet

Misschien is het mijn schuld

Wat als ik niet een beetje drink?

Ik ruil liefde in voor hebben

En de pijn van nostalgie

Maio reist de wereld rond, ik hoop dat het goed met hem gaat

Ik zie Nada en Gavo niet vaak, meer kun je niet krijgen

Max heeft hele nachten verloren met bepaalde heksen

De stropdassen zijn hangsloten en de hangsloten zijn kettingen

Hoe meer je groeit, hoe moeilijker het wordt om alleen te zijn, laat staan ​​samen

Hoe meer ik ervan drink, hoe meer dorst ik krijg

Je herinnert je deze pub aan de muur nog

Er is veel van ons leven, bijna de helft

Voor de middelbare school haatten we deze stad

We vroegen ons altijd af: "Tonight the fuck gaat het?"

Daarna spelen met punkbands

En ik was naar de universiteit gegaan

Het leven neemt altijd meer dan het geeft

De toespraken waren altijd van het soort "Ik zou weggaan"

We zaten altijd met twintig man aan tafels van zes

Ik woede tegen in hitparade

Die zinloze verloren dronken nachten zijn zeker de nachten die ik opnieuw zou doen

Met Sara, Gibbo, Bello en Taba, een liter in happy hour

Met Mauro nog steeds achter de toonbank tappen

Voor iemand die viel, stond een ander op

Concurrentie van mokken, het belandde op straat

Al mijn para's hebben me in de steek gelaten, geef me een uur frisse lucht

Dawn nam ons mee, nu zijn we allemaal thuis

We hadden niets, we hebben iets uitgevonden

We waren niets, we werden iets

ik weet het niet

Misschien is het mijn schuld

Wat als ik niet een beetje drink?

Ik ruil liefde in voor hebben

En de pijn van nostalgie