Sous Un Grand Ciel Gris - Raphael, Rocca

C’est juste un jour de plus

Rien à faire à la maison, galère de plus, rien à matter à la télé

Un jour de plus à passer

Je sors d’chez moi, sombre est le décor dehors

Recouvert sous un grand ciel gris

J’avance, vise, matte autour de moi en bas des bâtiments

En continu le biz tourne, les frères brassent l’argent

La même rengaine, la même dégaine des flics qui te foutent la haine

Bref, je poursuis ma route dans les rues de Suresnes

Trace mon chemin, ma route, je continue à petit pas

Avec les reufs du quartier sous le porche j’fume de la…

Merde !

Le temps avance, je bouge vers le tro-m' direction Ligne 13

J’ai rendez-vous avec Chief devant les frites-merguez

La pression des J.P.R pour des contrôles de papier

Putain, c’est pas eux !

Maintenant les forces de l’ordre sont armées

Une fois débarrassé de toutes ces conneries, je me dirige vers la sortie

M’attends au pire dans les rues de Paris…

C’est juste un jour de plus, incarcéré dans un système difficile à suivre

Où seuls les hommes forts sont capables de survivre libres

Juste un jour de plus à passer, à côtoyer la dure réalité

Les tentations, les pressions, fuir l’ennui, mes ennemis

En premier: combattre l’ignorance, toutes sortes d’ignorances

Je suis donc je pense, rien ne peut brouiller mon existence

J’essaie de m’instruire, le plus possible, d’assurer mon avenir

Combler mon brouillard, nuire au système par mon savoir

Combattre en deuxième: la paresse, la galère, l’indolence

Il faut tailler ton monde à moins qu’il te convienne d’avance

Dis, qu’est-ce que tu fais là, assis?

Tu pêches des gadjis?

Range ta canne, le monde appartient au plus avertis

Ici, c’est la merde, le ghetto

Allez, arrête gars !

Je reviens de Bogota

Paris ne peut pas être pire que ça

Ne m’invente pas de pipo il y a ce qu’il faut ici pour s’en sortir

De la maille à gogo, n’attends pas comme un con de gagner au loto

C’est juste un jour de plus, sous un grand ciel gris

Un jour de plus… pour trouver des astuces pour assurer mon avenir

Raphaël dédicace à toutes les cités, tous les quartiers yo, représente…

Le jour se lève déjà, sous un grand ciel gris

Sur cette mélodie, je n’ai pu fermer l'œil de la nuit

J’ouvre les yeux, parle de ce que je vois, ce que je vis

Quand je rappe je représente ceux que l’on oublie

La nuit tombe comme une fièvre épaisse

Les rues sont balayées d’un vent glacial qui blesse

Coupe comme une lame, les mains des derniers jeunes

Qui squattent le macadam… restent à fumer des joins

Certains cherchent un lendemain

À sortir enfin d’une exclusion qui les serre jusqu’aux reins

Des tours à en perdre la tête cachent le soleil aux garçons du béton

Sache que sans horizon, je ne retrouve plus d’ambition

Le cash manque, plus personne ne braque de banques

Lève ton ancre, il est temps de sortir de ta planque

Vivre au jour le jour sans une tune en poche

Passer toute une journée à taxer des proches

Histoire de pas devenir une cloche

Un croche-patte suffit pour le dérapage d’une vie foutue en l’air

La galère est un gouffre vers l’enfer

Je vois des mauvaises graines fleurir à Fleury, freiner à Fresnes

Des mères qui pleurent, la Haine qui coule des yeux des poings qui se ferment

Des familles en peine, des putains de juges, des lourdes peines

Toujours les même qui gagnent, toujours les même qui perdent

La France organise un complot contre les étrangers

Tout est fait pour que nous basculions, tout est prémédité

De l'école de l’exclusion aux premières orientations bidons

Des faux boulots aux conseils de négriers en manque des mains d'œuvre pour la

nation

Pose pas de questions, c’est du mécanisme

La situation peu à peu passe à son paroxysme

Plus les heures passent, plus les jours avancent en masse

On laisse que les problèmes s’entassent afin que l'étranger s’encrasse

Mais je reste propre, clean, dans mon biz je suis légal

Face à tout cela, je prends vos tunes après je f’rai ma mal de vivre

Qui parle d’intégration d’immigrés?

Si tu es si français que ça, pourquoi te demande-t-on tes papiers?

À longueur de journée, je passe mon temps à penser

Rappe pour oublier mes maux, j’ai le son dans la peau

J’ai deux cultures: celle de mes parents, celle du double H

Sache que cette dernière fait que beaucoup de jeunes s’attachent

Entre eux, rien qu’une musique une même histoire qui tourne aux mêmes B.P.M

Respect à tous ceux qui l’aiment

C’est l'âme de la rue, le vécu qui est en moi

La seule défense que j’ai trouvée parmi les lois

Le jour se lève déjà, sous un grand ciel gris

Sur cette mélodie, je n’ai pu fermer l'œil de la nuit

J’ouvre les yeux, parle de ce que je vois, ce que je vis

Quand je rappe je représente ceux que l’on oublie

Dédicacé au 18ème, 19ème, au 13ème, tous les quartiers de Paris

Aux banlieues Nord-Sud-Est-Ouest.

Paix à toutes les cités

Marseille, à tous les gars du Sud c’est dédicacé

Toulouse, cité Bagatelle, Bagdad représente !

Strasbourg, à tous les jeunes de Lyon, Lille, à tout l’Hexagone respect

Het is nog maar een dag

Niets te doen thuis, meer gedoe, niets om naar te kijken op tv

Nog een dag te gaan

Ik verlaat mijn huis, donker is het landschap buiten

Bedekt onder een grote grijze lucht

Ik beweeg, richt, kijk om me heen aan de onderkant van de gebouwen

Voortdurend draait het bedrijf, de broers brouwen het geld

Dezelfde slogan, dezelfde aantrekkingskracht van de agenten die je haten

Kortom, ik vervolg mijn reis in de straten van Suresnes

Traceer mijn pad, mijn weg, ik ga verder in kleine stapjes

Met de eieren van de buurt onder de veranda rook ik...

Verdomme!

De tijd tikt, ik ga naar de tro-m' richting Lijn 13

Ik heb een afspraak met Chief voor de friet-merguez

J.P.R-druk voor papieren cheques

Verdomme, zij zijn het niet!

Nu is de politie gewapend

Als ik van al die onzin af ben, ga ik naar de uitgang

Verwacht het ergste in de straten van Parijs...

Het is gewoon weer een dag, opgesloten in een systeem dat moeilijk te volgen is

Waar alleen sterke mannen vrij kunnen overleven

Nog één dag te besteden, omgaan met de harde realiteit

Verleidingen, druk, vluchten voor verveling, mijn vijanden

Ten eerste: vecht tegen onwetendheid, allerlei soorten onwetendheid

Ik ben daarom denk ik, niets kan mijn bestaan ​​vertroebelen

Ik probeer mezelf zoveel mogelijk op te leiden om mijn toekomst zeker te stellen

Vul mijn mist, beschadig het systeem met mijn kennis

Vechten op de tweede plaats: luiheid, kombuis, traagheid

Moet je wereld kerven, tenzij het je van tevoren uitkomt

Zeg, wat doe je hier, zittend?

Vis je op gadji's?

Leg je hengel weg, de wereld is van de slimsten

Hier is shit, het getto

Kom op, stop jongens!

Ik kom terug uit Bogota

Slechter dan dit kan Parijs niet worden

Vind me niet uit wiet, er is hier wat nodig is om rond te komen

Gebreide kleding in overvloed, wacht niet als een dwaas om de loterij te winnen

Het is nog maar één dag, onder grote grijze luchten

Nog een dag... om tips te vinden om mijn toekomst veilig te stellen

Raphaël wijdt zich aan alle steden, alle wijken die jij vertegenwoordigt...

De dag breekt al aan, onder een grote grijze lucht

Op deze melodie kon ik de hele nacht mijn ogen niet sluiten

Ik open mijn ogen, praat over wat ik zie, wat ik leef

Als ik rap, vertegenwoordig ik de vergetenen

De nacht valt als een dikke koorts

De straten worden geveegd door een ijzige wind die pijn doet

Snijd als een mes, de handen van de laatste jonge

Wie hurkt op het asfalt... blijf joints roken

Sommigen zijn op zoek naar een morgen

Om eindelijk uit een uitsluiting te komen die hen naar de nieren drukt

Verbluffende torens verbergen de zon voor de betonnen jongens

Weet dat ik zonder horizon geen ambitie meer vind

Cash is laag, niemand berooft banken meer

Hef je anker, het is tijd om uit je schuilplaats te komen

Van dag tot dag leven zonder geld op zak

Breng een hele dag door met het belasten van familieleden

Geschiedenis van het niet worden van een bel

Eén reis is genoeg voor de slip van een verknald leven

De kombuis is een afgrond naar de hel

Ik zie slechte zaden bloeien in Fleury, remmen in Fresnes

Huilende moeders, haat die vloeit uit de ogen van gebalde vuisten

Worstelende gezinnen, verdomde rechters, zware straffen

Altijd dezelfde die winnen, altijd dezelfde die verliezen

Frankrijk organiseert samenzwering tegen buitenlanders

Alles is gemaakt voor ons om te rocken, alles is met voorbedachten rade

Van de school van uitsluiting tot de eerste valse oriëntaties

Van nepbanen tot raden van slavenhandelaren die geen mankracht hebben voor de

natie

Stel geen vragen, het is een mechanisme!

De situatie komt stilaan tot een hoogtepunt

Hoe meer de uren verstrijken, hoe meer de dagen vorderen in massa

We laten de problemen zich opstapelen zodat de vreemdeling vies wordt

Maar ik blijf schoon, schoon, in mijn zaken ben ik legaal

Geconfronteerd met dit alles, neem ik je deuntjes nadat ik mijn leven slecht zal maken

Wie heeft het over de integratie van immigranten?

Als je zo Frans bent, waarom wordt er dan om je papieren gevraagd?

De hele dag breng ik mijn tijd door met denken

Rap om mijn kwalen te vergeten, ik heb het geluid in mijn huid

Ik heb twee culturen: die van mijn ouders, die van de dubbele H

Weet dat dat laatste ervoor zorgt dat veel jonge mensen gehecht raken

Tussen hen in niets dan muziek, hetzelfde verhaal dat op dezelfde B.P.M.

Respect voor iedereen die van hem houdt

Het is de ziel van de straat, de ervaring die in mij zit

De enige verdediging die ik vond tussen de wetten

De dag breekt al aan, onder een grote grijze lucht

Op deze melodie kon ik de hele nacht mijn ogen niet sluiten

Ik open mijn ogen, praat over wat ik zie, wat ik leef

Als ik rap, vertegenwoordig ik de vergetenen

Opgedragen aan de 18e, 19e, 13e, alle districten van Parijs

In de buitenwijken Noord-Zuid-Oost-West.

Vrede voor alle steden

Marseille, aan alle jongens in het zuiden is dit opgedragen

Toulouse, stad Bagatelle, Bagdad vertegenwoordigt!

Straatsburg, aan alle jongeren van Lyon, Lille, aan heel Frankrijk respect