Il prestigiatore - Raf

Un cilindro nero come il mantello

Senza colombe e senza lei

Lei che se ne è andata nonostante tutto

Indifferente a qualsivoglia trucco per farla rimanere

Come in un quadretto Felliniano

Con un coniglio rimbambito in mano

E carte sparse sul parquet

Con il cuore in gola

Guarda dentro il cilindro per ore

Sospeso a mezz’aria

E il suo silenzio copre ogni rumore

Di niente si accorgerà

Finquando ancora ripenserà

A che coraggio ha avuto

Nel tradirla e dire tutto

Ci fosse solo un modo per ricominciare

Sarebbe certo un pò più facile

La vita per un semplice prestigiatore

Con la bacchetta in pugno ed un foulard

Pensare poi che …

Che lei divisa in due tutte le sere

Ricompariva intera in un forziere

Armata di paillettes e di sorriso

Oggi spettacolo nuovo del prestigiatore

Che resta sospeso in levitazione

Contro le leggi di gravità

Gente che applaude stupita dal magico trucco

Ma lui vola davvero vola sul mondo

Col suo cilindro e la sua piece

E ancora dolente

Vola in alto come un’aquilone

Poi stanco si arrende

Ed esordisce: signore e signori

Stasera si chiude qui

Perché la vita và così

E certe cose non le puoi cambiare con un trucco

Se c'è la spiegazione dei miracoli

Esiste solamente dentro noi

Nelle coscienze abbandonate in fondo ai cuori

Son scritte le parole magiche

Ci fosse solo un modo per ricominciare

Sarebbe certo un pò più facile

Non vivere la vita da prestigiatore

Con la bacchetta in pugno ed un foulard

Ci fosse solo un modo per ricominciare

Ci fosse solo un modo per ricominciare

Een zwarte cilinder zoals de mantel

Zonder duiven en zonder haar

Zij die ondanks alles vertrok

Onverschillig voor elke truc om haar te laten blijven

Zoals op de foto van een Fellini

Met een liefhebbend konijn in de hand

En papieren verspreid over het parket

Met mijn hart in mijn keel

Kijk uren in de cilinder

Opgehangen in de lucht

En zijn stilte bedekt elk geluid

Hij zal er niets van merken

Zolang hij weer zal nadenken

Wat een moed had hij

Door haar te verraden en alles te zeggen

Er was maar één manier om opnieuw te beginnen

Het zou zeker een beetje makkelijker zijn

Leven voor een simpele goochelaar

Met toverstok in de hand en een sjaal

Om dan te denken dat...

Die ze elke nacht in tweeën splitste

Het zou weer heel in een kist verschijnen

Gewapend met pailletten en een glimlach

Vandaag nieuwe show van de goochelaar

Die in levitatie blijft hangen

Tegen de wetten van de zwaartekracht in

Mensen klappen verbaasd door de goocheltruc

Maar hij vliegt echt vliegen over de hele wereld

Met zijn hoge hoed en zijn stuk

En nog steeds pijn

Vlieg hoog als een vlieger

Dan geeft hij het moe op

En hij begint: dames en heren

Vanavond eindigt hier

Omdat het leven zo gaat

En sommige dingen kun je niet veranderen met een trucje

Als er een verklaring is voor wonderen?

Het bestaat alleen in ons

In de gewetens achtergelaten in de diepten van harten

De magische woorden zijn geschreven

Er was maar één manier om opnieuw te beginnen

Het zou zeker een beetje makkelijker zijn

Leef niet het leven van een goochelaar

Met toverstok in de hand en een sjaal

Er was maar één manier om opnieuw te beginnen

Er was maar één manier om opnieuw te beginnen