Army Of The Damned - Pythia, Brian Blessed

We are the army of the damned

Men of a far forgotten land

Thousands of years have passed us by

And still you will hear our cry

We left our homes to fight this war

We don’t remember what ‘twas for

Still we advance both day and night

Until the time comes to fight

And so they flee from us, our kindred and our kin

They will not stand for us and all that we have been

The blood will flow from us forever and a day

Our oaths are broken by their sins

We gave up all that we could give

So that our children could but live

We march forever to the drum

Of battle that will not come

We hear our lovers cry, though they are dead and gone

We hear our comrades sing that everlasting song

We cannot feel the sun though morning has just come

We are but shadows of the past

Will we find forgiveness, will we?

Will we find forgiveness, will we?

Have mercy on us Father forgive all these men

Who cannot feel the sun though morning has just come

We are but shadows of the past

We are the army of the damned

Men of a far forgotten land

What I would give to see her face

And love her once more

Brian Blessed recites Siegfried Sassoon’s poem

Suicide In The Trenches

I knew a simple soldier boy

Who grinned at life in empty joy

Slept soundly through the lonesome dark

And whistled early with the lark

In winter trenches, cowed and glum

With crumps and lice and lack of rum

He put a bullet through his brain

No one spoke of him again

You smug-faced crowds with kindling eye

Who cheer when soldier lads march by

Sneak home and pray you’ll never know

The hell where youth and laughter go

Wij zijn het leger van de verdoemden

Mannen van een ver vergeten land

Duizenden jaren zijn aan ons voorbijgegaan

En toch zul je onze kreet horen

We verlieten onze huizen om deze oorlog te voeren

We weten niet meer waar het voor was

Toch gaan we dag en nacht vooruit

Tot het tijd is om te vechten

En dus vluchten ze van ons, onze familie en onze verwanten

Ze zullen niet staan ​​voor ons en alles wat we zijn geweest

Het bloed zal voor altijd en een dag uit ons stromen

Onze eden zijn gebroken door hun zonden

We hebben alles opgegeven wat we konden geven

Zodat onze kinderen konden leven

We marcheren voor altijd naar de trommel

Van de strijd die niet zal komen

We horen onze geliefden huilen, ook al zijn ze dood en weg

We horen onze kameraden dat eeuwige lied zingen

We kunnen de zon niet voelen, hoewel de ochtend net is aangebroken

We zijn slechts schaduwen van het verleden

Zullen we vergeving vinden, nietwaar?

Zullen we vergeving vinden, nietwaar?

Heb medelijden met ons Vader, vergeef al deze mannen

Wie kan de zon niet voelen terwijl de ochtend net is aangebroken?

We zijn slechts schaduwen van het verleden

Wij zijn het leger van de verdoemden

Mannen van een ver vergeten land

Wat ik zou geven om haar gezicht te zien

En hou nog een keer van haar

Brian Blessed reciteert het gedicht van Siegfried Sassoon

Zelfmoord in de loopgraven

Ik kende een eenvoudige soldatenjongen

Wie grijnsde naar het leven in lege vreugde

Lekker geslapen door de eenzame duisternis

En floot vroeg met de leeuwerik

In loopgraven in de winter, bang en somber

Met kruimels en luizen en gebrek aan rum

Hij schoot een kogel door zijn brein

Niemand sprak meer over hem

Jullie zelfvoldane menigten met aanstekend oog

Die juichen als soldatenjongens voorbij marcheren?

Sluip naar huis en bid dat je het nooit zult weten

De hel waar jeugd en gelach heen gaan