The Highwayman - Pythia

The wind was a torrent of darkness among the gusty trees

The moon was a ghostly galleon tossed upon cloudy seas

The road was a ribbon of moonlight over the purple moor

And the highwayman came riding up to the old inn-door

His love had died a year ago, a bullet in her breast

The deadly shot a warning that he soon would be next

And so they found him on the road and they killed him like a dog

But still he keeps on riding in moonlight and in fog

Plaiting a dark red love knot into her long black hair

She waits to see him only, singing in her despair

After the sunlight, there comes the rain

Never to see my true love again

After the bullet I still remain

Never to see my true love again

Two lovers that were parted shall never meet once more

Although he keeps on knocking at the old inn door

His horse shall gallop nightly since she met her death

And the inn was burned down years ago with her final breath

And I wander this world and I mourn for my loss

All the gold and silver could 'nair pay the cost

After kisses in darkness a river of blood

Now the Highwayman rides, whilst the moon shines above

Moon shine brightly o’er the heather

Don’t deny my iron will

De wind was een stroom van duisternis tussen de windvlagende bomen

De maan was een spookachtig galjoen dat op bewolkte zeeën werd gegooid

De weg was een lint van maanlicht over de paarse hei

En de struikrover kwam aanrijden tot aan de oude herberg

Zijn liefde was een jaar geleden gestorven, een kogel in haar borst

Het dodelijke schot een waarschuwing dat hij binnenkort de volgende zou zijn

En dus vonden ze hem op de weg en doodden ze hem als een hond

Maar toch blijft hij rijden in het maanlicht en in de mist

Een donkerrode liefdesknoop vlechten in haar lange zwarte haar

Ze wacht alleen om hem te zien, zingend in haar wanhoop

Na het zonlicht komt de regen

Nooit meer mijn ware liefde zien

Na de kogel blijf ik nog steeds

Nooit meer mijn ware liefde zien

Twee geliefden die gescheiden waren, zullen elkaar nooit meer ontmoeten

Hoewel hij blijft kloppen op de oude herbergdeur

Zijn paard zal elke nacht galopperen sinds ze haar dood ontmoette

En de herberg brandde jaren geleden af ​​met haar laatste ademtocht

En ik dwaal door deze wereld en ik rouw om mijn verlies

Al het goud en zilver kan de kosten bijna niet betalen

Na kussen in het donker een rivier van bloed

Nu rijdt de Highwayman, terwijl de maan boven schijnt

Maan schijnt helder boven de heide

Ontken mijn ijzeren wil niet