Ghost in the Woods - Pythia

I thought I saw the whole world

Smoldering in your eyes

But from this love came a curse

That befell and left me blind

Oh, it stole my fire

So now it has come to this

My hopes are turning to ash

Destroying all I held dear

Forever holding me back

Taking all I had

I hoped my gentle heart would save me

From this ever-winding road

But now I’m a ghost in the woods

Lost in a — which way to turn?

I stand and scan the skies

Hoping for an answer in the stars

Where has my freedom gone?

Where have all the birds flown?

I wanna hate you away

To get you out of my mind

But I see you everywhere

Your face carved from the moonlight

Never left behind

Your voice whispers in the wind

A festering memory, long dead

Like a foul

Cursed with forbidden knowledge

Born from the snow and starlight

Now cast to dust and decay

Your greatest weapon is truth

You wield it with bitterness

You stand in front of me now

Your face a desolate grey

I pray that I’ll have the strength

To turn my face away

These empty words from your lips

Like smoke that stifles my breath

The very strands of my life

Entwined in your fingertips

I see the spark of our past

But I lament what you’ve become

Ik dacht dat ik de hele wereld zag

Smeulend in je ogen

Maar uit deze liefde kwam een ​​vloek

Dat gebeurde en liet me blind

Oh, het heeft mijn vuur gestolen

Dus nu is het zover:

Mijn hoop verandert in as

Alles vernietigen wat ik dierbaar was

Houdt me voor altijd tegen

Alles nemen wat ik had

Ik hoopte dat mijn zachte hart me zou redden

Van deze altijd bochtige weg

Maar nu ben ik een spook in het bos

Verdwaald in een — welke kant op?

Ik sta en scan de lucht

Hopend op een antwoord in de sterren

Waar is mijn vrijheid gebleven?

Waar zijn alle vogels gevlogen?

Ik wil je weg haten

Om je uit mijn gedachten te krijgen

Maar ik zie je overal

Je gezicht gesneden uit het maanlicht

Nooit achtergelaten

Je stem fluistert in de wind

Een etterende herinnering, al lang dood

Als een overtreding

Vervloekt met verboden kennis

Geboren uit de sneeuw en het sterrenlicht

Nu gegoten tot stof en verval

Je grootste wapen is de waarheid

Je hanteert het met bitterheid

Je staat nu voor me

Je gezicht een desolaat grijs

Ik bid dat ik de kracht zal hebben

Om mijn gezicht af te wenden

Deze lege woorden van je lippen

Als rook die mijn adem verstikt

De onderdelen van mijn leven

Verstrengeld in uw vingertoppen

Ik zie de vonk van ons verleden

Maar ik betreur wat je bent geworden