The Call of the Nymph - Priscilla Hernandez

Down here I hardly see the world through water lilies

rounded and edged distorted silhouettes

Under the waters my graceful being suspended

by a rope of weeds bound so tightly to my waist

It’s so silent down here I can only hear

the hissing murmur of the distant river

It’s so freezing so cold come to me my dear, my dear…

Won’t you dare to break the glassy surface

of this shady pond?

there’s no reason to feel fear if your heart is wise and pure

Are you afraid it is not?

Where do you hide?

Where do you go?

Why do you run away?

It seems it was ages ago

I last saw the shining sky

how many souls I may devour

to become a dragonfly?

And fly high

Down here I hardly see the world through water lilies

Hier beneden zie ik de wereld nauwelijks door waterlelies

afgeronde en scherpe vervormde silhouetten

Onder de wateren mijn bevallige wordt opgeschort

door een touw van onkruid zo strak gebonden aan mijn taille

Het is hier zo stil dat ik alleen kan horen

het sissende geruis van de verre rivier

Het is zo ijskoud, zo koud, kom naar me toe, mijn liefste, mijn liefste...

Durf je het glazige oppervlak niet te breken?

van deze schaduwrijke vijver?

er is geen reden om angst te voelen als je hart wijs en puur is

Ben je bang dat dit niet het geval is?

Waar verberg je je?

Waar ga je heen?

Waarom ren je weg?

Het lijkt wel eeuwen geleden

Ik zag voor het laatst de stralende lucht

hoeveel zielen ik mag verslinden?

een libel worden?

En vlieg hoog

Hier beneden zie ik de wereld nauwelijks door waterlelies