No hay palabras - Presuntos Implicados

No son en sí la realidad

Son hermosas palabras que sólo lograrán

Ser dibujo inexacto del paisaje interior

Son tan sólo los ecos de la emoción

Hay sentimientos que no tienen voz

Porque no caben dentro de una explicación

Son el verso callado que nunca encontrará

La palabra precisa en la que llorar

No hay palabras para entregar

Lo que ofrecen las manos cuando se ha de amar

Ninguna palabra, no;

ninguna oración

Embellece el poema de esa sensación

Pobres palabras que no serán

Más que copias de un cuadro, no el original;

Sólo en ese silencio que se adivina en la voz

Sonarán las palabras de la emoción.

No hay palabras para expresar

Lo que pesa el vacío de mi soledad;

Ninguna palabra, no;

no hay ninguna oración

Que interprete la obra de una sensación

No hay palabras para entregar

Lo que ofrecen las manos cuando se ha de amar

Ninguna palabra, no;

ninguna oración

Embellece el poema de tu sensación

No hay palabras para confesar

Lo que pesa el vacío de mi soledad

Que se vuelva palabra ese desnudo del ser

Y que entregue el discurso que guardo en mi piel

Pero no son en sí la realidad sólo bellas palabras

Ze zijn niet de realiteit op zich

Het zijn mooie woorden die alleen zullen bereiken

Onnauwkeurige tekening van het binnenlandschap

Het zijn slechts de echo's van emotie

Er zijn gevoelens die geen stem hebben

Omdat ze niet in een verklaring passen

Ze zijn het rustige vers dat je nooit zult vinden

Het precieze woord om bij uit te huilen

Er zijn geen woorden om te leveren

Wat handen bieden als je moet liefhebben

Geen woord, nee;

geen gebed

Verfraai het gedicht van dat gevoel

Arme woorden die niet zullen zijn

Meer dan kopieën van een schilderij, niet het origineel;

Alleen in die stilte die kan worden geraden in de stem

De woorden van emotie zullen klinken.

Er zijn geen woorden om uit te drukken

Wat weegt de leegte van mijn eenzaamheid;

Geen woord, nee;

er is geen gebed

Dat interpreteert het werk van een sensatie

Er zijn geen woorden om te leveren

Wat handen bieden als je moet liefhebben

Geen woord, nee;

geen gebed

Verfraai het gedicht van je gevoel

Er zijn geen woorden om te bekennen

Wat weegt de leegte van mijn eenzaamheid?

Laat dat naakt zijn een woord worden

En dat ik de toespraak houd die ik in mijn vel houd

Maar ze zijn op zich niet de werkelijkheid alleen maar mooie woorden