Gente [Jean] - Presuntos Implicados

Gente, que se despierta cuando aun es de noche

Y cocina cuando cae el sol

Gente, que acompaña a gente en hospitales, parques

Gente, que despide, que recibe a gente

En los andenes

Gente que va de frente

Que no esquiva tu mirada

Y que percibe en el viento

¿Cómo será el verano?

¿Cómo será el invierno?

Dos, tres, horas para disfrutarte

Y dos de cada siete días para darte

Un pasaje en la más bella historia de amor

Dos, tres, horas para contemplarte

Y dos de cada siete días para darte

Me acomodo en un rincón de tu corazón

Gente, que pide por la gente en los altares

En las romerías

Gente, que da la vida

Que infunde fe

Que crece y que merece paz

Gente, que se funde en un abrazo en el horror

Que comparte el oleaje de su alma

Gente que no renueva la pequeña esperanza

De un día

Vivir en paz

Dos, tres, horas para disfrutarte

Y dos de cada siete días para darte

Un pasaje en la más bella historia de amor

Dos, tres, horas para contemplarte

Y dos de cada siete días para darte

Te acomodo en un rincón de mi corazón

Para vivir así (así)

En miradas transparentes

Recibir su luz

Definitivamente

Nubes van (y van y van y van)

Y van pasando

Pero aquella luz

Nos sigue iluminando

Que fresca es la sombra que ofrecen

Que limpia el agua dulce de sus miradas

Es por ti, que empiezo un nuevo día

Hay ángeles entre nosotros

Ángeles entre nosotros

Ángeles entre nosotros

Dos, tres, horas para disfrutarte

Y dos de cada siete días para darte

Un pasaje en la más bella historia de amor

Dos, tres, horas para contemplarte

Y dos de cada siete días para darte

Me acomodo en un rincón de tu corazón

Dos, tres, horas para disfrutarte

Y dos de cada siete días para darte…

Dos, tres, horas para disfrutarte

Y dos de cada siete días…

Dos, tres, horas para disfrutarte

Y dos de cada…

Dos, tres, horas para disfrutarte y…

Dos, tres, horas…

Mensen, die wakker worden als het nog nacht is

En koken als de zon ondergaat

Mensen, begeleidende mensen in ziekenhuizen, parken

Mensen, die vuurt, die mensen ontvangt

op de platforms

Mensen die naar voren gaan

Dat ontwijkt je blik niet

En wat hij waarneemt in de wind

Hoe zal de zomer zijn?

Hoe zal de winter zijn?

Twee, drie uur om van je te genieten

En twee van de zeven dagen om je te geven

Een passage in het mooiste liefdesverhaal

Twee, drie uur om over je na te denken

En twee van de zeven dagen om je te geven

Ik vestig me in een hoek van je hart

Mensen, die vragen naar de mensen bij de altaren

In de bedevaarten

Mensen, die leven geven

dat inspireert tot geloof

Dat groeit en dat verdient rust

Mensen, die in afschuw opgaan in een omhelzing

Dat deelt de golven van je ziel

Mensen die de kleine hoop niet vernieuwen

van een dag

In vrede leven

Twee, drie uur om van je te genieten

En twee van de zeven dagen om je te geven

Een passage in het mooiste liefdesverhaal

Twee, drie uur om over je na te denken

En twee van de zeven dagen om je te geven

Ik herberg je in een hoek van mijn hart

Om zo te leven (zoals dit)

in transparante ogen

Ontvang je licht

Definitief

Wolken gaan (en gaan en gaan en gaan)

en ze komen voorbij

maar dat licht

blijf ons oplichten

Hoe cool is de schaduw die ze bieden

Dat reinigt het zoete water van hun uiterlijk

Door jou begin ik aan een nieuwe dag

er zijn engelen onder ons

Engelen onder ons

Engelen onder ons

Twee, drie uur om van je te genieten

En twee van de zeven dagen om je te geven

Een passage in het mooiste liefdesverhaal

Twee, drie uur om over je na te denken

En twee van de zeven dagen om je te geven

Ik vestig me in een hoek van je hart

Twee, drie uur om van je te genieten

En twee op de zeven dagen om je...

Twee, drie uur om van je te genieten

En twee op de zeven dagen...

Twee, drie uur om van je te genieten

En twee van elk...

Twee, drie uur om te genieten en…

Twee, drie, uur...