Birden - Da Poet, Edis Görgülü, Pit10

Ben cehenneme bırakılan ölü rüyaların sahibi

Düşmanlıkla beslenen gezegene aitim

Faili, kendi katlimin…

Dilinize yapışan tüm lakırtılar zahiri

Elinden kayıp giden yılları düşün

Düştüğü yerde çocukluğun, düştüğü yerde hüzün

Şimdi zamanın durduğu yerde gözüm

Bir damla kahkaha biraz gözyaşı hayatın özü

Belki çoktan durdu zaman belki ortasındayım

Belki bitti artık hayat belki en başındayım

Bilmem neyin kavgasında bu telaşın ortasında

Şakağımdaki tabancanın namlusundayım

Dün bildiğimi bugün çoktan unuttum, somurttum

Kendimden vazgeçip de sonsuzluğa tutundum

Koştukça yoruldum çünkü toplumda sorunlu

Zihnimdeki tümcelerim özgürlüğe tutuklu…

Birden silinir gördüğün

Birden kararır gökyüzü

Birden kendime geldiğimde

Bilmem, ne kadar özgürüm?

Birden silinir gördüğün

Birden kararır gökyüzü

Bir ben kalırım kendimle

Bilmem, ne kadar özgürüm?

Çabam varoluş, bu dünya fanusum

Artık yollar eskisinden bile daha uzun

Gördüğüm her kâbusumda umutlarımın taarruzu

Düşmek emeklerken, çabanın makbuzu

Durma, yak mumu!

Kaybım var kan bulun

Hedeflerim çığ olmak isteyen bir kartopu

Doğmak yeniden, her ölümde kahrolup

Beynimin şirketinde sorunlarım kadrolu…

Tek başıma değilim ama yalnızım

İzliyorum zamanın kayıplarla raksını

Gördüm ansızın;

Sen burada kendini ne kadar yüksek pazarlıyorsan o kadar pahalısın!

Düşündüğümden beri bozuldu ezberim

Bilmediğimi gördüğünde çekinmeden ez beni

Varsa bildiklerim, indir tüm setleri

Bana kulak ver ki, sana ses vereyim!

Birden silinir gördüğün

Birden kararır gökyüzü

Birden kendime geldiğimde

Bilmem, ne kadar özgürüm?

Birden silinir gördüğün

Birden kararır gökyüzü

Bir ben kalırım kendimle

Bilmem, ne kadar özgürüm?

Ölü umutlar doğuran annelerin gözlerinde telaş

Dünya diken gibi batar doğmaksa ilk savaş

Bazen gök kubbeye hapsolmak zor

Gerçeklerle çelişip de kendi kendinle dalaş

Bilmem, bitince son ümit de, sönünce son ateş de

Nereye gider insan?

Batınca son güneş de

Bitince son nefes de, elde kalan hiç

Bir tutam gülümsemenin dahi kıymetini bil

Dere yoksa paçaları sıvamaya gerek kalmaz

Paçaları sıvayana kadar dere kalmaz

Pişmanlık: Aynı hataları gene yapmak

Beni yıkan düşmek değil, yere çarpmak

Her diyalogda canlı kinayeler vardı

Kaybeden bugün, yarın bir daha dener şansı

Farklı kalemlerle aynı hikayeler yazılırken;

Aynı kalemle farklı hikayeler yazdım…

Birden silinir gördüğün

Birden kararır gökyüzü

Birden kendime geldiğimde

Bilmem, ne kadar özgürüm?

Birden silinir gördüğün

Birden kararır gökyüzü

Bir ben kalırım kendimle

Bilmem, ne kadar özgürüm?

Ik ben de eigenaar van dode dromen achtergelaten in de hel

Ik behoor tot de planeet die wordt gevoed door vijandigheid

De dader is mijn eigen moord...

Al het geklets dat aan je tong blijft kleven is duidelijk

Denk aan de verloren jaren

Jeugd waar het valt, verdriet waar het valt

Nu is mijn oog waar de tijd stopt

Een druppel lachen een traan is de essentie van het leven

Misschien is de tijd al gestopt, misschien zit ik er middenin

Misschien is het nu voorbij, misschien sta ik aan het begin

Ik weet niet wat het gevecht is in het midden van deze drukte

Ik zit in de loop van het pistool in mijn slaap

Wat ik gisteren wist, ben ik vandaag alweer vergeten, pruilde ik

Ik gaf mezelf op en hield vast aan de eeuwigheid

Ik ben het hardlopen beu omdat het problematisch is in de samenleving

De zinnen in mijn gedachten zijn gevangen gezet voor vrijheid...

Wat je ziet wordt plotseling gewist

De lucht wordt plotseling donker

Als ik plotseling tot mezelf kom

Ik weet het niet, hoe vrij ben ik?

Wat je ziet wordt plotseling gewist

De lucht wordt plotseling donker

ik blijf alleen

Ik weet het niet, hoe vrij ben ik?

Mijn inspanning is het bestaan, deze wereld is mijn lantaarn

Nu zijn de wegen nog langer dan voorheen

Aanval van mijn hoop in elke nachtmerrie die ik zie

Terwijl je kruipt om te vallen, de ontvangst van inspanning

Stop niet, steek de kaars aan!

Ik ben verdwaald, vind bloed

Mijn doelen zijn een sneeuwbal die een lawine wil worden

Om opnieuw geboren te worden, om verwoest te worden bij elke dood

In het gezelschap van mijn brein worden mijn problemen bemand...

Ik ben niet alleen, maar ik ben alleen

Ik kijk hoe de tijd danst met de verlorenen

Ik zag ineens;

Hoe hoger je jezelf hier in de markt zet, hoe duurder je bent!

Mijn hart is gebroken sinds ik dacht

Als je ziet wat ik niet weet, verpletter me dan zonder aarzeling

Als er is wat ik weet, download dan alle sets

Luister naar mij zodat ik je een stem kan geven!

Wat je ziet wordt plotseling gewist

De lucht wordt plotseling donker

Als ik plotseling tot mezelf kom

Ik weet het niet, hoe vrij ben ik?

Wat je ziet wordt plotseling gewist

De lucht wordt plotseling donker

ik blijf alleen

Ik weet het niet, hoe vrij ben ik?

Agitatie in de ogen van moeders die dode hoop hebben gebaard

Als de wereld als doornen zinkt, moet de eerste oorlog geboren worden

Soms is het moeilijk om vast te zitten in de lucht

De feiten tegenspreken en jezelf rotzooien

Ik weet het niet, het is de laatste hoop als het weg is, het laatste vuur als het weg is

Waar gaan mensen heen?

Wanneer de laatste zon ondergaat

Als het voorbij is, bij de laatste ademtocht, is er niets meer over

Ken de waarde van zelfs een snuifje glimlach

Als er geen stroom is, is het niet nodig om de benen te pleisteren.

Er is geen kreek totdat je je benen oprolt

Spijt: dezelfde fouten opnieuw maken

Het valt niet dat me breekt, het raakt de grond

Er waren levendige toespelingen in elke dialoog

De verliezer zal het vandaag, morgen opnieuw proberen

Terwijl je dezelfde verhalen schrijft met verschillende pennen;

Ik schreef verschillende verhalen met dezelfde pen...

Wat je ziet wordt plotseling gewist

De lucht wordt plotseling donker

Als ik plotseling tot mezelf kom

Ik weet het niet, hoe vrij ben ik?

Wat je ziet wordt plotseling gewist

De lucht wordt plotseling donker

ik blijf alleen

Ik weet het niet, hoe vrij ben ik?