Buffalo - Pinhead Gunpowder

Buffalo once roamed

The great expanse of our country

Now they stand in the sandbox

In the corner of the city

We had our picnics in the park

Watching the bison mope

Once a proud and noble beast

Now the butt of our bad jokes

You saw me off at the station

In your leopard print coat and hat

It was so a cliche we had to laugh

Waving at me as I left

But when the laughter made us sadder

Than the leaving could have had

In a flash I cried

Oh, goodbye girl of mine

When it came time for me to go

The buffalo had the last laugh

Waiting at the gate they sneered

They strut and pranced

How did I know I though

A thing like that

A fling was only fleeting

An instant in the distant past

Meant to end not made to last

You saw me off at the station

In your leopard print coat and hat

It was so a cliche we had to laugh

Waving at me as I left

But when the laughter made us sadder

Than the leaving could have had

In a flash I cried

Goodbye girl, it was a time

What a time a time to remember

Something that good

Can’t last forever

But now I wonder if

It might have after all

As the train pulled away, it hit me

What I really would be missing

Leaving wa not as bitter or sweet

As laughter could be

Buffalo zwierf ooit

De grote uitgestrektheid van ons land

Nu staan ​​ze in de zandbak

In de hoek van de stad

We hadden onze picknick in het park

Kijken naar de bizon brommer

Ooit een trots en nobel beest

Nu het mikpunt van onze slechte grappen

Je zag me af op het station

In je jas en hoed met luipaardprint

Het was zo'n cliché dat we moesten lachen

Zwaaien naar me terwijl ik wegging

Maar toen het lachen ons droeviger maakte

dan het vertrek had kunnen hebben

In een flits heb ik gehuild

Oh, tot ziens meisje van mij

Toen het tijd was voor mij om te gaan

De buffel lachte het laatst

Wachten bij de poort spotten ze

Ze stutten en steigerden

Hoe wist ik dat ik echter?

Zoiets

Een affaire was slechts vluchtig

Een moment in het verre verleden

Bedoeld om te eindigen, niet gemaakt om lang mee te gaan

Je zag me af op het station

In je jas en hoed met luipaardprint

Het was zo'n cliché dat we moesten lachen

Zwaaien naar me terwijl ik wegging

Maar toen het lachen ons droeviger maakte

dan het vertrek had kunnen hebben

In een flits heb ik gehuild

Dag meid, het was een tijd

Wat een tijd om niet te vergeten

Iets dat goed is

Kan niet eeuwig duren

Maar nu vraag ik me af of

Het zou toch kunnen zijn

Toen de trein wegreed, raakte hij me

Wat ik echt zou missen

Verlaten wa niet zo bitter of zoet

Zoals lachen zou kunnen zijn