Ein Jahr tarnen - Philipp Dittberner

Ich bin zu müde, um zu schlafen

Und du zu wach, um rauszugeh’n

Ich bin zu schlecht im Dich-Besitzen

Und du zu schlecht im Dich-Verstehen

Du sagst, du kannst die Jahre nicht vergessen, doch

Hey, ist nicht so wild

Du kannst sie hier beim Reingeh’n einfach liegen lassen

Leg sie zu mein’n, sie sind auch noch ungezählt

Du willst dich konstruier’n, kombinier’n

Es nie versteh’n, nie wieder seh’n

Nie mehr dort hin, nie wieder finden

Und dich dann hier ein Jahr tarn’n mit mir

Ich schreib' dir manchmal, du machst es ähnlich

Doch kaum einer schreibt zurück

«Wie geht’s dir», du weißt es eh nicht

Sind schon komisch und verrückt

Du sagst, du kannst die Jahre nicht vergessen, doch

Hey, ist nicht so wild

Du kannst sie hier beim Reingeh’n einfach liegen lassen

Leg sie zu mein’n, sie sind auch noch ungezählt

Du willst dich konstruier’n, kombinier’n

Es nie versteh’n, nie wieder seh’n

Nie mehr dort hin, nie wieder finden

Und dich dann hier, ein Jahr tarn’n mit mir

Sie werden dich suchen, ist gar keine Frage

Sie werden dich finden, selbst dauert es Jahre

Dramatische Enden enden dann meist viel zu schnell

Du wirst mit ihn’n geh’n, ich werde nichts sagen

Ob ich dich kenn', sollten sie fragen

Denn hinter dem Dunkel, hinter dem Dunkel wird’s grell

Du willst dich konstruieren, kombinieren

Es nie versteh’n, nie wieder seh’n

Nie mehr dort hin, nie wieder finden

Und dich dann hier, ein Jahr tarn’n mit mir

Ik ben te moe om te slapen

En jij bent te wakker om uit te gaan

Ik ben te slecht in het bezitten van jou

En jij bent te slecht om jezelf te begrijpen

Je zegt dat je de jaren niet kunt vergeten, ja

Hé, het is niet zo wild

Je kunt ze hier gewoon achterlaten als je naar binnen gaat

Voeg ze toe aan de mijne, ze zijn ook nog steeds niet geteld

U wilt bouwen, combineren

Begrijp het nooit, zie het nooit meer

Ga daar nooit heen, vind nooit meer?

En dan camoufleer je jezelf hier een jaar lang bij mij

Ik schrijf je soms, je doet het op dezelfde manier

Maar bijna niemand schrijft terug

"Hoe gaat het met je?", je weet het toch niet

Zijn raar en gek

Je zegt dat je de jaren niet kunt vergeten, ja

Hé, het is niet zo wild

Je kunt ze hier gewoon achterlaten als je naar binnen gaat

Voeg ze toe aan de mijne, ze zijn ook nog steeds niet geteld

U wilt bouwen, combineren

Begrijp het nooit, zie het nooit meer

Ga daar nooit heen, vind nooit meer?

En dan jij hier, camoufleer je een jaar met mij

Ze zullen je zoeken, geen twijfel mogelijk

Ze zullen je vinden, ook al duurt het jaren

Dramatische eindes eindigen meestal veel te snel

Jij gaat met hem mee, ik zal niets zeggen

Ze zouden moeten vragen of ik je ken

Want achter het donker, achter het donker wordt het verblindend

U wilt zelf bouwen, combineren

Begrijp het nooit, zie het nooit meer

Ga daar nooit heen, vind nooit meer?

En dan jij hier, camoufleer je een jaar met mij