Гусляр - Песняры

Раз бяседа вялiкая e князя была:

На пасад дачку княжну садзiлi:

За сталом вiн заморскiх крынiца цякла,

Бегла музыка ўкруг на паумiлi.

На вяселле-разгул наплыло, як на сход,

Госцi знатных зусюль, за паўсвету,

Гэткай гучнай бяседы не помнiў народ,

Гэткiх скарбаў, брыльянтаў, саетаў!..

Дзень, другi ўжо грымела у князя гульня,

ў музыкi, i чаркi звiнелi;

Выдумлялi забаў новых кожнага дня;

Што хацелi — ўсяго госцi мелi.

Ажно трэцяга дня князь прыдумаў адну

Для дружыны пацеху-забаву:

Загадаў ен пазваць гусляра-старыну,

Гусляра з яго ведамай славай.

IV

Акалiчны народ гуслi знаў гусляра;

Песня-дума за сэрца хапала;

Вакол гэтай думы дудара-званара

Казак дзiўных злажылась нямала.

Кажуць, толькi як выйдзе i ўдарыць як ен

Па струнах з неадступнаю песняй, —

Сон злятае з павек, болю цiшыцца стогн,

Не шумяць ясакары, чарэснi;

Пушча-лес не шумiць, белка, лось не бяжыць,

Салавей-птушка ў той час сцiхае;

Памiж вольхаў рака, як штодзень, не бурлiць,

Паплаўкi рыба-плотка хавае.

Прытаiцца да моху русалка, лясун,

Каня вечнага «пiць» не заводзiць:

Пад звон-песню жывучых гусляравых струн

Для eсiх папараць-кветка ўзыходзiць.

Прывяла гусляра з яго нiўных сялiб

Дворня князева ў хорам багаты:

Пасадзiла на ганку, мiж кленаў i лiп.

На цагляным парозе магната.

Невыдумная свiтка — убор на плячах,

Барада, як снег белы — такая,

Незвычайны агонь у задумных вачах,

На каленях ляглi гуслi-баi.

Водзiць пальцам худым па сталевых струнах,

К песнi-музыцы ладзiцца, строе;

Водклiк б’ецца ад струн па сцюдзеных сцянах,

Замiраючы ў сховах пакояў

Вось настроiў, навеў тон у струнах як след,

Не зiрнуўшы на гулi нi разу,

ў сядзiць гэты сумны, як лунь, белы дзед,

ў чакае ад князя прыказу.

VI

— Што ж маўчыш ты, гусляр, нiў, лясоe песнябай,

Славай хат маiх подданых слаўныў!

Нам сягоння зайграй, нам сваiх песень дай, —

Князь умее плацiць незвычайна!

Запяеш па душы, дасi ўцехi гасцям —

Поўны гуслi насыплю дукатаў;

Не пад мысль песня будзе каму-небудзь нам —

Канапляную возьмеш заплату;

Знаеш славу маю, знаеш сiлу маю…

— Многа знаю i чуў аб табе я, —

ў я сам, як i ты, так табе запяю…

— Ну, пара пачынаць, дабрадзею!

-

Гэтак слухае, выслухаў князя гусляр,

Заiскрылiся вочы сiвыя,

Патануў у скляпеннях адзiн, другi?

дар,

ў заплакалi струны жывыя.

Eens was het grote banket van de prins:

De dochter van de prinses werd op de troon benoemd:

Aan de tafel vloeiden de overzeese bronnen,

De muziek liep rond op de paumili.

Op de bruiloft kwam feestvreugde, als bij een vergadering,

Gasten van edelen van over de hele wereld,

De mensen herinnerden zich zo'n luid banket niet,

Zulke schatten, diamanten, saets! ..

De tweede dag donderde het spel van de prins,

in de muziek, en de glazen gingen;

Elke dag nieuw entertainment uitgevonden;

De gasten hadden alles wat ze wilden.

Op de derde dag bedacht de prins er een

Voor de vrouw van plezier:

Hij beval de oude Gusler te bellen,

Gusler met zijn beroemde faam.

IV

De omringende mensen kenden de gusli;

De zang-gedachte was genoeg voor het hart;

Rond deze gedachte is een doedelzakspeler-klokkenluider

Er zijn veel geweldige Kozakken.

Ze zeggen alleen als het naar buiten komt en het leuk lijkt

Op strijkers met een onvervreemdbaar lied, -

De slaap vliegt van de wimpers, de pijn verzacht het gekreun,

Yasakars, kersen maken geen lawaai;

Bos-bos maakt geen lawaai, eekhoorn, eland rent niet,

De nachtegaalvogel zakt op dat moment weg;

Tussen de elzen kookt de rivier, zoals elke dag, niet,

Voornvis verbergt drijvers.

Een zeemeermin, een veelvraat, schuilt in het mos,

Het eeuwige paard "drinkt" start niet:

Onder de bel-lied van levende guslar snaren

Voor alle varen-bloem stijgt.

Ze bracht een gusler van zijn velden

De hoveling van de prins in het koor is rijk:

Geplant op de veranda, tussen esdoorns en linden.

Op de stenen drempel van de tycoon.

Onuitgevonden scroll - een outfit op de schouders,

Baard, zoals witte sneeuw - zo,

Ongebruikelijk vuur in peinzende ogen,

Gusli-bai lag op zijn knieën.

Leidt een vinger dun op stalen snaren,

Hij kan goed overweg met de zangmuziek;

De echo klopt van de snaren op de ijzige muren,

Invriezen in de bergingen

Hier is de melodie, zet de toon in de snaren goed,

Niet één keer naar het spel kijken,

zit zo verdrietig, als een vlieger, witte grootvader,

in afwachting van een bevel van de prins.

VI

- Wat ben je stil, gusler, veld, boslied,

Glorie aan de huizen van mijn onderdanen!

Speel vandaag voor ons, geef ons je liedjes, -

De prins weet ongewoon te betalen!

Zing naar hartelust, troost de gasten -

Een harp vol dukaten;

Geen idee dat het lied iemand voor ons zal zijn -

Je neemt een henneppleister;

Je kent mijn glorie, je kent mijn kracht...

'Ik heb veel over je geweten en gehoord,' zei hij.

Ikzelf zal, net als jij, voor je zingen...

- Nou, het is tijd om te beginnen, mijn god!

-

Dus luistert, luisterde naar de prins gusler,

Grijze ogen schitterden,

Verdronken in de gewelven van de een, de ander?

geschenk,

de huilende snaren leven.