На улицах города... - Пекин Роу-Роу

На улицах города, возможно, южней Аргентины,

Грядет, словно кара с небес, ночной карнавал

Уткнувшись лицом в ослепительный блеск пелерины

Тебя я пытался, но так и не удержал.

Так иди ж в этот дым, в этот раж, в эту пьяную похоть

Шатаясь, катись в этот зыбкий, расцвеченный ад Ты знаешь сама — лишь осядет салютная копоть

Тебя так потянет сюда, так потянет назад.

Свирепые маски, протяжные вопли торговок

Чужие глаза и чужая бессвязная речь

И я не могу, и, пожалуй, уже слишком поздно

Тебя же саму от тебя же самой уберечь.

И музыка, ритмы которой мучительно ранят

И хохот, который звучит, как удары хлыстом

И ты, словно рыба, тугая, блестящая, рыщешь

Хватаешь весь этот бедлам напомаженным ртом.

In de straten van een stad, mogelijk ten zuiden van Argentinië,

Komt, als een straf uit de hemel, een nachtcarnaval

Je gezicht begraven in de oogverblindende schittering van de cape

Ik probeerde je te houden, maar ik kon je niet houden.

Dus ga in deze rook, in deze woede, in deze dronken lust

Duizelingwekkend, rol in deze onstabiele, gekleurde hel. Je kent jezelf - alleen saluutroet zal neerslaan

Het zal je hierheen trekken, het zal je terugtrekken.

Felle maskers, aanhoudend gejammer van kooplieden

Buitenaardse ogen en onsamenhangende buitenaardse spraak

En ik kan het niet, en het is waarschijnlijk te laat

Red jezelf van jezelf.

En muziek waarvan het ritme pijnlijk pijn doet

En gelach dat klinkt als zweepslagen

En jij, als een vis, strak, glanzend, jaagt op

Je grijpt al deze onzin met je gepomde mond.