Quand je suis ivre - PAULINE CROZE

Quand je suis ivre, ivre de tristesse

Quand je suis ivre, ivre de détresse

Je voudrais tant dégriser et retrouver les couleurs

Qui se sont effacées, ne sont plus que des ombres

Quand je suis ivre, ivre de d’insouciance

Quand je suis ivre, ivre d’espérance

J’en reprends une gorgée, me pardonne mes déboires

Jusqu'à les oublier, les chasser de ma mémoire

Quand je suis ivre, ivre de douceur

Quand je suis ivre, ivre de tendresse

J’en savoure le goût intense, qui envahit mon palais

J’aimerais qu'à tout jamais, il y tienne résidence

Quand je suis ivre, ivre de plaisir

Quand je suis ivre, ivre de bonheur

Je ne veux pas dessoûler, je garde en secret la source

Qui m’a tant exaltée, pour m’y désaltérer

Encore, encore

Als ik dronken ben, dronken van verdriet

Als ik dronken ben, dronken van verdriet

Ik zou zo graag nuchter willen worden en de kleuren vinden

Die zijn vervaagd zijn slechts schaduwen

Als ik dronken ben, dronken van roekeloosheid

Als ik dronken ben, dronken van hoop

Ik neem een ​​slokje, vergeef me mijn tegenslagen

Totdat ik ze vergeet, jaag ze uit mijn geheugen

Als ik dronken ben, dronken van zoetheid

Als ik dronken ben, dronken van tederheid

Ik geniet van de intense smaak, die mijn smaakpapillen binnendringt

Ik wou dat hij daar voor altijd zou blijven

Als ik dronken ben, dronken van plezier

Als ik dronken ben, dronken van geluk

Ik wil niet nuchter worden, ik hou de bron geheim

Wie heeft mij zo verheven, om mijn dorst te lessen?

Opnieuw en opnieuw