Mise à nu - PAULINE CROZE

Les pieds nus, perdue dans la jungle

Je te suivais, juste avant la pluie

Disparu, comme un coup de flingue

Un peu sonnée je tombe du lit

C’est comme ça toutes les nuits

Depuis qu’t’as disparu de ma vie

Sur les toits de Paris

C’est là que je finis mes nuits

Du lundi au dimanche

Mise à nu

Mes jours sont des nuits blanches

Mise à nu, là dans le désert

De nos amours j’ai marché des heures

J’ai rien vu malgré mes prières

Quelques vautours venus là par erreur

Face au vent j’ai si peur

Depuis que t’as déserté ma vie

Je ressens la terreur

Je ne sais plus très bien qui je suis

Du lundi au dimanche

Mise à nu

Mes jours sont des nuits blanches

Tous les avions sont passés sans me voir

A l’horizon le ciel est noir

Quand les histoires se terminent mal et qu’on les ramasse

Y a des silences et des souvenirs qui laissent des traces

Lentement je refais surface

Fin de l’hiver une histoire qui s’efface

Doucement je remplis l’espace

Quand je vois la mer je ne bois plus la tasse

C’est comme ça que j’oublie

Qu’c’est toi qui m’a volé ma vie

Quelquefois je m’ennuie

Alors j’vais danser sous la pluie

Du lundi au dimanche mise à nu

Mes jours sont des nuits blanches

Op blote voeten, verdwaald in de jungle

Ik volgde je, net voor de regen

Verdwenen, als een geweerschot

Een beetje verbijsterd val ik uit bed

Zo gaat het elke nacht

Sinds je uit mijn leven verdween

Op de daken van Parijs

Hier eindig ik mijn nachten

Van maandag tot zondag

Blootstelling

Mijn dagen zijn slapeloze nachten

Uitgekleed daar in de woestijn

Van onze liefdes heb ik uren gelopen

Ik zag niets ondanks mijn gebeden

Sommige gieren kwamen daar per ongeluk

Tegen de wind in ben ik zo bang

Sinds je mijn leven hebt verlaten

Ik voel de terreur

Ik weet niet meer wie ik ben

Van maandag tot zondag

Blootstelling

Mijn dagen zijn slapeloze nachten

Alle vliegtuigen kwamen voorbij zonder mij te zien

Aan de horizon is de lucht zwart

Wanneer verhalen slecht aflopen en we ze oppakken

Er zijn stiltes en herinneringen die sporen achterlaten

Langzaam kom ik weer boven

Einde van de winter een vervagend verhaal

Langzaam vul ik de ruimte

Als ik de zee zie, drink ik de beker niet meer

Zo vergeet ik

Dat jij het was die mijn leven stal

Soms verveel ik me

Dus ik zal dansen in de regen

Maandag t/m zondag blootgelegd

Mijn dagen zijn slapeloze nachten