La tempête - Pascale Picard

J’en veux au ciel qui tombe sur ma tête

Aux vagues qui valsent (sans toi)

À l’orage qui passe

Quand la rage casse

Tout en moi

J’en veux pas des années qu’il me reste

À quoi bon si c’est sans toi?

J’en veux pas

(De l’avenir qui s’dessine

Tout en noir)

Quand finalement la nuit tombe

Je sais qu’une autre se lèvera

Seul à la fin du monde

En espérant que fonde la peine

Se calme la tempête sous mon toit

À la fenêtre

J’attends que tu

Ne reviennes pas

À chaque lumière du jour

Je reprends le combat

Seul au bout de l’amour

J’en veux pas des années qu’il me reste

À quoi bon si c’est sans toi?

J’en veux pas

(De l’avenir qui s’dessine

Tout en noir)

On ne retient pas le soleil au sol

Mais dis-moi qu’il reviendra

Ne me laisse pas

Ne me laisse pas

Ik geef de schuld aan de lucht die op mijn hoofd valt

Naar de walsende golven (zonder jou)

Naar de voorbijgaande storm

Wanneer woede breekt

Alles in mij

Ik wil geen jaren meer

Wat heb je eraan als het zonder jou is?

ik wil het niet

(Van de toekomst die vorm krijgt)

alles in het zwart)

Wanneer eindelijk de avond valt

Ik weet dat er nog een zal opstaan

Alleen aan het einde van de wereld

In de hoop dat dat de pijn verzacht

Kalmeert de storm onder mijn dak

Bij het raam

Ik wacht op je

Kom niet terug

In elk daglicht

Ik neem de strijd terug

Alleen aan het einde van de liefde

Ik wil geen jaren meer

Wat heb je eraan als het zonder jou is?

ik wil het niet

(Van de toekomst die vorm krijgt)

alles in het zwart)

We houden de zon niet aan de grond

Maar zeg me dat hij terugkomt

Verlaat me niet

Verlaat me niet