Uncast Shadow of a Southern Myth - Parquet Courts

I’d seen the bloodlands of Antietam

The shotgun shack in Tupelo

But a brick circumference left hollow by Sherman

Crumbling before me how it moaned

His shape swallows my recollection

That phantom silhouette implied

Strange fruit rotting from an airborne and hotter than hell

Is this the king’s last man I’ve spied?

I stood there beside my companion

Scratching a rumor he had heard

Do you have a gun?

What?

He said, yeah, you mean this one?

Straight down the barrel was his word

And I smelt the fumes he inhaled swiftly

Each word was hinged upon his choke

Like kudzu creeping up a state tree discretely

Forever bending as it broke

And I heard the jangling keys of Graceland

Ring from his teeth stained brown from coke

Drunk and stumbling like a man of distinction

They clamored shaking as he spoke

Of droves of pilgrims at his doorway

Of Reagan, Carter, Clinton, Gore

Fortunes offered them, refused routinely

This ain’t no damn auction house he swore

Black male standing around 6 foot something

Ebbs through the waves of small town blight

A minute coldly from southern affection

Collides secretly into night

Forgive those who trespass against us

Began as the dead intruders plea

Into the very muzzle I’d once peered into

He gives the last words he will speak

But that broken glass supports forced entry

Reminds his lawyer through the phone

What southern judge do you know, comforting gently

Who jails white men who defend their home

No souls were present for the moment

His bombed out brick walls finally fell

Lying face down in the throes of atonement

Checked out of the Heartbreak Hotel

He was the uncast shadow of a southern myth

Ik had de bloedlanden van Antietam gezien

De jachtgeweerhut in Tupelo

Maar een baksteenomtrek hol gelaten door Sherman

Afbrokkelend voor mij hoe het kreunde

Zijn vorm verzwelgt mijn herinnering

Dat spooksilhouet impliceerde

Vreemd fruit dat aan het rotten is vanuit de lucht en heter dan de hel

Is dit de laatste man van de koning die ik heb bespied?

Ik stond daar naast mijn metgezel

Een gerucht krabben dat hij had gehoord

Heb je een pistool?

Wat?

Hij zei, ja, bedoel je deze?

Recht door de loop was zijn woord

En ik rook de dampen die hij snel inademde

Elk woord hing af van zijn vernauwing

Zoals kudzu die discreet in een staatsboom kruipt

Voor altijd buigen als het brak

En ik hoorde de rinkelende toetsen van Graceland

Ring van zijn tanden bruin gekleurd van coke

Dronken en struikelend als een man van onderscheid

Ze riepen trillend terwijl hij sprak

Van drommen pelgrims voor zijn deur

Van Reagan, Carter, Clinton, Gore

Fortuinen boden ze aan, weigerden routinematig

Dit is geen verdomd veilinghuis dat hij zwoer

Zwart mannetje staat ongeveer 1,80 meter lang

Ebt door de golven van kleine stadsziekte

Een minuut koud van zuidelijke genegenheid

Botst heimelijk de nacht in

Vergeef degenen die tegen ons overtreden

Begon als de dode indringers pleidooi

In de muilkorf waar ik ooit in had gekeken

Hij geeft de laatste woorden die hij zal spreken

Maar dat gebroken glas ondersteunt gedwongen toegang

Herinnert zijn advocaat via de telefoon

Welke zuidelijke rechter ken je, zachtjes troostend?

Wie zet blanke mannen gevangen die hun huis verdedigen?

Er waren op dit moment geen zielen aanwezig

Zijn gebombardeerde bakstenen muren vielen eindelijk

Met je gezicht naar beneden in de greep van verzoening

Uitgecheckt bij het Heartbreak Hotel

Hij was de onbestemde schaduw van een zuidelijke mythe