Human Performance - Parquet Courts

I know exactly, where I was when I

First saw you the way I see you now, through these eyes, waiting to retry

Those pristine days I, recall so fondly

So few are trials when a life isn’t lonely, and now if only

I’d never felt it, I’d never heard it

I know I loved you did I even deserve it, when you returned it

There’s no suspicion, no hesitation

Believing through the eyes of sore, adoration

Witness and know, fracture and hurt

Eyes in the fire, blink unrehearsed

Shield like a house, closing its doors

Curved in the dark, rinses of yours

Ashtray is crowded, bottle is empty

No music plays and nothing moves with-out drifting, into a memory

Busy apartment, no room for grieving

Sink full of dishes and no trouble believing, that you are leaving

Mid-sentence tremors, mind at its weakest

One way of shaking off the thoughts that it sleeps with

Witness and know, fracture and hurt

Eyes in the fire, blink unrehearsed

Shield like a house, closing its doors

Curved in the dark, rinses of yours

In walks the darkness, I pitch without you

Asks me do I realize what I’d done and who I’d done to, indeed I do know

It never leaves me, just visits less often

It isn’t gone and I won’t feel its grip soften, without a coffin

Breathing beside me, feeling its warmness

Phantom affection gives a human, performance

Witness and know, fracture and hurt

Eyes in the fire, blink unrehearsed

Shield like a house, closing its doors

Curved in the dark, rinses of yours

Ik weet precies waar ik was toen ik

Ik zag je voor het eerst zoals ik je nu zie, door deze ogen, wachtend om het opnieuw te proberen

Die ongerepte dagen herinner ik me zo graag

Er zijn zo weinig beproevingen waarin een leven niet eenzaam is, en nu als slechts

Ik had het nooit gevoeld, ik had het nog nooit gehoord

Ik weet dat ik van je hield, heb ik het zelfs verdiend toen je het terugbracht?

Er is geen vermoeden, geen aarzeling

Geloven door de ogen van pijn, aanbidding

Wees getuige en weet, breuk en pijn

Ogen in het vuur, knipperen ongeoefend

Bescherm als een huis, sluit zijn deuren

Gebogen in het donker, spoelingen van jou

Asbak is vol, fles is leeg

Er wordt geen muziek afgespeeld en niets beweegt zonder af te drijven, in een herinnering

Druk appartement, geen ruimte om te rouwen

Gootsteen vol borden en geen probleem om te geloven dat je weggaat

Trillingen midden in een zin, geest op zijn zwakst

Een manier om de gedachten van je af te schudden waarmee hij slaapt:

Wees getuige en weet, breuk en pijn

Ogen in het vuur, knipperen ongeoefend

Bescherm als een huis, sluit zijn deuren

Gebogen in het donker, spoelingen van jou

In de duisternis, pitch ik zonder jou

Vraagt ​​me of ik me realiseer wat ik heb gedaan en met wie ik iets heb gedaan, ik weet het inderdaad

Hij verlaat me nooit, hij komt alleen minder vaak op bezoek

Het is niet weg en ik zal zijn grip niet zachter voelen zonder een kist

Naast me ademen, zijn warmte voelen

Fantoomgenegenheid geeft een menselijke prestatie

Wees getuige en weet, breuk en pijn

Ogen in het vuur, knipperen ongeoefend

Bescherm als een huis, sluit zijn deuren

Gebogen in het donker, spoelingen van jou