The Map - Parquet Courts

You’ll be uncomfortable 40 percent of the time

When you open the gates of adulthood

A fair warning, dare I question its accuracy?

But still, there was much I wasn’t told

And much that wasn’t explained

I decided to venture out seeking answers

I went to a professional

«Can you pinpoint the origin of my anxiety?»

The doctor pulled out a map

I studied it, and there I saw:

Envy, bitterness, love, nostalgia, confusion, guilt, and desire

All illuminated like neon on the perimeters of a bustling thoroughfare

Soliciting my neurons for their patronage

Buzzing and pregnant with emotional potential

Ships docking harbors like thoughts approaching the threshold of perception

Towns of rapid traffic synapse intersections

Forests of dense cranial arbors

I continued studying the map

«It's here»

The doctor pointed to an empty patch

There was one road leading out to an empty patch

It didn’t dead end but just sort of disappeared in isolation

«Right here?»

I surveyed the space with my finger

The doctor nodded gravely

«I'll leave you with the map for a moment,» he said

Then gathered his instruments and neatly exited the room

I traced the path of the disappearing road until it was no longer a road

Tapping with my finger on what I decided was the threshold of the road’s

existence

I stated, «It is here where I will retire»

Je zult je 40 procent van de tijd niet op je gemak voelen

Wanneer je de poorten van volwassenheid opent

Een terechte waarschuwing, durf ik de juistheid ervan in twijfel te trekken?

Maar toch, er was veel dat mij niet is verteld

En veel dat niet werd uitgelegd

Ik besloot om op zoek te gaan naar antwoorden

Ik ging naar een professional

"Kun je de oorsprong van mijn angst lokaliseren?"

De dokter haalde een kaart tevoorschijn

Ik heb het bestudeerd en daar zag ik:

Afgunst, bitterheid, liefde, nostalgie, verwarring, schuld en verlangen

Allemaal verlicht als neon aan de rand van een drukke verkeersader

Mijn neuronen vragen om hun steun

Zoemend en zwanger van emotioneel potentieel

Schepen die havens aanleggen als gedachten die de drempel van waarneming naderen

Steden met snelle verkeerssynapskruisingen

Bossen met dichte craniale priëlen

Ik bleef de kaart bestuderen

«Het is hier»

De dokter wees op een lege pleister

Er was één weg die naar een lege plek leidde

Het liep niet dood, maar verdween gewoon in een isolement

"Hier?"

Ik heb de ruimte onderzocht met mijn vinger

De dokter knikte ernstig

«Ik laat je even met de kaart,» zei hij

Toen pakte hij zijn instrumenten en verliet netjes de kamer

Ik volgde het pad van de verdwijnende weg totdat het geen weg meer was

Met mijn vinger tikken op wat ik besloot, was de drempel van de weg

bestaan

Ik zei: "Hier zal ik met pensioen gaan"