Pulcinella - Parquet Courts

I want things so much more than I want to sometimes

And it feels like my brain is the binary code’s problem now

But I’d rather be stuffed with straw than made of tin

Because the mind wanders home like a cat does

When it knows it’s time to feed again

There are some places I won’t go near

You can measure their fright by the shade I turn

Right when they’re asked about

I drag a chain of faces and names

Some I’ve cut off, some were lost

Som will always be locked to me

I know you, at last I knew that I’d know you someday

You’re no more a stranger than the

Smile that shines out from the moon

And I’m not in the mood to be lonely no more

So I act like someone on familiar terms

With the uneasy side of love

I got so wrecked up waiting for you

Now your cheeks are pushed high

With the salt from your eyes in the taste of them

Who am I when I can’t be unwound?

«Darling, it’s me», as the mask comes off

«It always was»

Ik wil dingen zo veel meer dan ik soms wil

En het voelt alsof mijn brein nu het probleem van de binaire code is

Maar ik ben liever gevuld met stro dan gemaakt van tin

Omdat de geest naar huis dwaalt zoals een kat doet

Als hij weet dat het tijd is om weer te eten

Er zijn plaatsen waar ik niet in de buurt zal komen

Je kunt hun schrik meten aan de schaduw die ik draai

Precies wanneer er naar hen wordt gevraagd

Ik sleep een ketting van gezichten en namen

Sommige heb ik afgesneden, sommige waren verloren

Sommige zullen altijd voor mij vergrendeld zijn

Ik ken je, eindelijk wist ik dat ik je ooit zou kennen

Je bent niet meer een vreemdeling dan de

Glimlach die straalt vanaf de maan

En ik ben niet in de stemming om niet meer eenzaam te zijn

Dus ik gedraag me als iemand met bekende termen

Met de ongemakkelijke kant van liefde

Ik ben zo kapot van wachten op je

Nu zijn je wangen omhoog geduwd

Met het zout uit je ogen in de smaak ervan

Wie ben ik als ik niet kan worden afgewikkeld?

«Lieveling, ik ben het», als het masker afgaat

«Het was altijd»