Dear Ramona - Parquet Courts

An heiress of delusion that no two arms could ever contain

This lady is a hypnosis poet and when she speaks her words weep like rain

She tiptoes through the side streets in the morning and wears dark sunshades at

night

However she might be spending her time I don’t know you’d have to ask her

neighbors

But she ain’t ever gonna open up (no)

She ain’t ever gonna open up (no)

Not to no one

My dear ramona

Born in some unnatural state that no one father would claim

This daughter saving up commissions from acting but no one’s ever seen her play

She fixes breakfast for two in the morning and drinks dark coffee at night

Whoever she might be going to bed with, you can read about that in

her Moleskine

But she ain’t ever gonna open up (no)

She ain’t ever gonna open up (no)

Not to no one

My dear ramona

Een erfgename van waanvoorstellingen die geen twee armen ooit zouden kunnen bevatten

Deze dame is een hypnosedichter en als ze haar woorden uitspreekt, huilt ze als regen

Ze loopt 's ochtends op haar tenen door de zijstraten en draagt ​​donkere parasols bij...

nacht

Hoe ze haar tijd ook doorbrengt, ik weet niet of je het haar zou moeten vragen

buren

Maar ze zal nooit opengaan (nee)

Ze zal nooit opengaan (nee)

Niet aan niemand

Mijn lieve ramona

Geboren in een onnatuurlijke staat die geen vader zou claimen

Deze dochter spaart commissie voor acteren, maar niemand heeft haar ooit zien spelen

Ze maakt 's ochtends ontbijt voor twee en drinkt 's avonds donkere koffie

Met wie ze ook naar bed gaat, dat lees je in

haar Moleskine

Maar ze zal nooit opengaan (nee)

Ze zal nooit opengaan (nee)

Niet aan niemand

Mijn lieve ramona