Content Nausea - Parquet Courts

Content nausea, World War Four

Seems like it all came too soon

Another carnage apparatus

Such a dissapointing doom

I’ve used money, I’ve used drugs

Abuse body, abuse mind

People use such strange excuses

Always have done no clue why

Most folks think and some folks know

Life’s lived least when you don’t let go

Of a memory, of a dream

Like an hometown better seen

On a screen or at a distance

Life lived best without resistance

People clicked and people read

'Modern Life' is what it said

Pretty pictures, pretty lives

I peered into once or twice

I’ll go back but not today

It’s nice to visit but it’s hard to stay

In the grips of bad dimension

Too much data, too much tension

Too much plastic, Too much glass

Life lived least when when fears are passed

My friend he won’t leave his home

Says 'I am a bonfire of human bones'

I am a bonfire of human bones

I am a bonfire of human bones

And am I under some spell?

And do my thoughts belong to me?

Or just some slogan I ingested to save time?

This night is missing people

The sea, it had no-one

Hardly no-one, it had shapes, it had light

Some were flashing, most moved

Me, I couldn’t look away

But still no-one came or left they just stayed

But they weren’t there in the first place

Overpopulated by nothing, crowded by a sparseness

Guided by darkness, too much, not enough

Content, that’s what you’d call it

An infant screaming in every room in your gut

Bets strum on an intention but best left unattended

How gathered the pixels in the dust of the digital age to our being

With what do I wash?

Put on some music

My friend walks the same path every day

Steep the stairwell, cognizance to coma

Ignoring best he can

An inconvenient reality

The consequential chore that unfolds in the naked sprint from screen to screen

Scrolling binary ghettos for escape for reminders

And this would be a good year to free poets

From the back padding dungeons of content and comments

To free artists from empty and vulgar broadcasting ritual

For this year it became harder to be tender

Harder and harder to remember

Meeting a friend, writing a letter

Being lost, antique ritual

All lost to the ceremony of progress

Like the sensual organs removed

They’re only weighing you down, you didn’t need them

Ignore this part, it’s an advertisement

These people are famous, I’d trust them

Protesters stayed home this time around

Some enlisted, some never heard the first shots

Well I’ve been north and I’ve been south

I’ve been west and I’ve been east

Been around long enough to know

Life’s lived best when scrolling least

Just a broken piece of plastic

Just another new device

Just another nervous habit

One more thing you have to buy

Just one more thing to replace

One more way to block your face

Too much data, Too much tension

Life’s lived least when less is mentioned

Wasting dollars, wasting hours

Wasting talent with wasted power

No one says it but it’s known

The more connected, the more alone

My friend stays at the home in the dark

Never walks up to the park

Always nauseous, always tired

I am a landmine, wrong supplier

I am a landmine

Tevreden misselijkheid, vierde wereldoorlog

Het lijkt erop dat het allemaal te snel kwam

Een ander bloedbad apparaat

Wat een teleurstellende ondergang

Ik heb geld gebruikt, ik heb drugs gebruikt

Misbruik lichaam, misbruik geest

Mensen gebruiken zulke vreemde excuses

Heb altijd geen idee waarom

De meeste mensen denken en sommige mensen weten

Het leven wordt het minst geleefd als je niet loslaat

Van een herinnering, van een droom

Zoals een geboorteplaats die beter te zien is

Op een scherm of op afstand

Het leven leefde het beste zonder weerstand

Mensen hebben geklikt en mensen lezen

'Modern leven' is wat het zei

Mooie foto's, mooie levens

Ik heb een of twee keer naar binnen gekeken

Ik ga terug, maar niet vandaag

Het is leuk om te bezoeken, maar het is moeilijk om te blijven

In de greep van een slechte dimensie

Te veel data, te veel spanning

Te veel plastic, te veel glas

Het leven werd het minst geleefd als de angsten voorbij zijn

Mijn vriend, hij gaat zijn huis niet uit

Zegt 'Ik ben een vreugdevuur van menselijke botten'

Ik ben een vreugdevuur van menselijke botten

Ik ben een vreugdevuur van menselijke botten

En ben ik in de ban?

En horen mijn gedachten bij mij?

Of gewoon een slogan die ik heb gebruikt om tijd te besparen?

Deze nacht is er vermiste mensen

De zee, die had niemand

Bijna niemand, het had vormen, het had licht

Sommige flitsten, de meesten ontroerd

Ik, ik kon niet wegkijken

Maar er kwam of ging nog steeds niemand, ze bleven gewoon

Maar ze waren er in de eerste plaats niet

Overbevolkt door niets, overvol door een schaarste

Geleid door de duisternis, te veel, niet genoeg

Inhoud, zo zou je het noemen

Een baby die schreeuwt in elke kamer in je buik

Weddenschappen spelen op een intentie, maar kunnen het beste onbeheerd worden achtergelaten

Hoe de pixels in het stof van het digitale tijdperk zijn verzameld tot ons wezen?

Waarmee moet ik wassen?

Zet wat muziek op

Mijn vriend loopt elke dag hetzelfde pad

Steil het trappenhuis, kennis tot coma

Het beste negeren wat hij kan

Een ongemakkelijke realiteit

Het daaruit voortvloeiende karwei dat zich ontvouwt in de naakte sprint van scherm naar scherm

Scrollende binaire getto's voor ontsnapping voor herinneringen

En dit zou een goed jaar zijn om dichters te bevrijden

Van de achterliggende kerkers met inhoud en reacties

Om artiesten te bevrijden van lege en vulgaire omroeprituelen

Voor dit jaar werd het moeilijker om mals te zijn

Moeilijker en moeilijker te onthouden

Een vriend ontmoeten, een brief schrijven

Verdwaald zijn, antiek ritueel

Allemaal verloren voor de ceremonie van de vooruitgang

Zoals de verwijderde sensuele organen

Ze belasten je alleen maar, je had ze niet nodig

Negeer dit deel, het is een advertentie

Deze mensen zijn beroemd, ik zou ze vertrouwen

Demonstranten bleven deze keer thuis

Sommigen hebben zich aangemeld, sommigen hebben de eerste schoten nooit gehoord

Nou, ik ben in het noorden geweest en ik ben in het zuiden geweest

Ik ben in het westen geweest en ik ben in het oosten geweest

Bestaat lang genoeg om te weten

Het leven wordt het beste geleefd als je het minst scrollt

Gewoon een gebroken stuk plastic

Gewoon weer een nieuw apparaat

Gewoon weer een nerveuze gewoonte

Nog iets dat je moet kopen

Nog één ding om te vervangen

Nog een manier om je gezicht te blokkeren

Te veel gegevens, te veel spanning

Het leven wordt het minst geleefd als er minder wordt genoemd

Dollars verspillen, uren verspillen

Talent verspillen met verspilde kracht

Niemand zegt het, maar het is bekend

Hoe meer verbonden, hoe meer alleen

Mijn vriend blijft in het donker thuis

Loopt nooit naar het park

Altijd misselijk, altijd moe

Ik ben een landmijn, verkeerde leverancier

Ik ben een landmijn