Even the Walls - Paramaecium

Faded by the hands of time

Faint echoes of my childhood dream

The images of days gone by Are seldom what they seem

The candlelight spells out my name

The breeze from below leads the dance of the flame

Suddenly no one recalls

Yesterday’s men have vacated the halls

And they all stay away from the home of their youth

And they all say they pray but pretend with the truth

I know I once was like them, old in word and deed

But my youth survived and revived

The ravages of need

Never has an open door

Presented me itself to claim

Even though the walls persist

In singing out my name

Even the walls know my name

The candlelight flickers the dance of the flame

Suddenly no one recalls

All of my deeds are adorning the halls

And the way that I’ve lived

Makes the world that I’ve known

And I know what I give I must give on my own

For it seems each room holds the key

To open other doors

As I make my way through the house

I’m finding more and more

Folded years before this day

The dust has found its chance to fall

The note from one of loving thoughts

Was never read at all

Even the walls know my name

The candlelight flickers the dance of the flame

Suddenly no one recalls what they said

Yesteryear’s heroes are waking up dead

And I owe my whole life to the name on the page

And I look to my wife in the midst of my age

We both have lived with the thought

Of travelling afar

For this house is old and our home

Will find us where we are

Vervaagd door de handen van de tijd

Vage echo's van mijn kinderdroom

De beelden van vervlogen tijden zijn zelden wat ze lijken

Het kaarslicht spelt mijn naam

De bries van beneden leidt de dans van de vlam

Opeens herinnert niemand zich meer

De mannen van gisteren hebben de zalen verlaten

En ze blijven allemaal weg van het huis van hun jeugd

En ze zeggen allemaal dat ze bidden, maar doen alsof met de waarheid

Ik weet dat ik ooit was zoals zij, oud in woord en daad

Maar mijn jeugd overleefde en herleefde

De verwoestingen van nood

Heeft nooit een open deur

Heeft me zichzelf aangeboden om te claimen

Ook al blijven de muren bestaan

Bij het uitzingen van mijn naam

Zelfs de muren kennen mijn naam

Het kaarslicht flikkert de dans van de vlam

Opeens herinnert niemand zich meer

Al mijn daden sieren de gangen

En de manier waarop ik heb geleefd

Maakt de wereld die ik heb gekend

En ik weet wat ik geef, ik moet het zelf geven

Want het lijkt erop dat elke kamer de sleutel heeft

Andere deuren openen

Terwijl ik door het huis loop

Ik vind steeds meer

Jaren voor deze dag gevouwen

Het stof heeft zijn kans gevonden om te vallen

Het briefje van een van liefdevolle gedachten

Is helemaal nooit gelezen

Zelfs de muren kennen mijn naam

Het kaarslicht flikkert de dans van de vlam

Opeens herinnert niemand zich wat ze zeiden

De helden van weleer worden dood wakker

En ik heb mijn hele leven te danken aan de naam op de pagina

En ik kijk naar mijn vrouw in het midden van mijn leeftijd

We hebben allebei met de gedachte geleefd

Van verre reizen

Want dit huis is oud en ons huis

Zal ons vinden waar we zijn