In Exordium - Paramaecium

A pool of water, crystal clear and shimmering, beneath the light of

an ancient moon.

The water’s cold tranquillity, majestic and

refined in stillness and in clime, disturbed in brief by the passage

of a lone vessel;

the boat in carriage of the solitary one;

the

cloaked youth of sad temper and sorry virtue.

In time, and not before time, beneath the overhang of tired

branches, the vessel gains the embankment, the youth alighting on

the shore.

He wraps the cloak for warmth against the asperity of

the night, and upon his gloved wrist the falcon waits until the light

of dawn reveals that which is unseen, of the landscape of the

Een plas water, kristalhelder en glinsterend, onder het licht van

een oude maan.

De koude rust van het water, majestueus en

verfijnd in stilte en in klimaat, kort verstoord door de passage

van een eenzaam vaartuig;

de boot in het rijtuig van de eenzame;

de

gehulde jeugd van droevig humeur en droevige deugd.

Op tijd, en niet voor tijd, onder de overhang van vermoeide

takken, het schip bereikt de kade, de jeugd stapt op

de kust.

Hij wikkelt de mantel voor warmte tegen de ruwheid van

de nacht, en aan zijn gehandschoende pols wacht de valk tot het licht

van de dageraad onthult dat wat ongezien is, van het landschap van de