Nie Ma Mnie Dla Nikogo - Paktofonika

Nie ma mnie dla nikogo…

Nie ma mnie dla nikogo…

Znasz to, nie?

O-o-ogólnie dostępne na bieżąco, istne życie na gorąco

Załatwiam sprawę pieklącą

Jak zwykle nowe się wtrącą, mą głowę zmącą

Często z równowagi wytrącą

Z czasem, wpływa to na mnie męcząco

Niepokojąco, z natłokiem spraw stresująco

Wiesz, w ciągłym pędzie, biegu, szarych ludzi szeregu

Czasem w błędzie.

Szczegół!

Pośród twardych reguł

I na śniegu ślady, ludzkiej defilady

Ściemniane obiady, zajob do przesady

Praca, laska, dom, wykłady, kumple i skład ponad składy

Super podkłady, wywiady, kolejne estrady

Całe miriady tych kwestii

Nie dałbym rady bez autosugestii

Załatwić tych z tych leżących w mej gestii

Wtłoczony w szablon monotonii jak w Diablo

Wyrwany z agonii, w matni problemowej toni

W nieustannej pogoni za spokojem

Czasem spędzanym we dwoje

Gdy nastroje tworzą sentymentalne przeboje

Kiedy wiem na czym stoję

Swoje, smutki na partnerki ramieniu koję

Całe roje spraw zostawiam poza pokojem

Poję energię na kolejne boje

Gnoję wewnętrzną paranoję

I w kierat wkraczam, wpierw się dwoję

Cele wyznaczam, potem troję

Z drogi nie zbaczam poza terytorium działań nie wykraczam

(Nie wykraczam) — przytaczam sens mej nieobecności

Z konieczności odcięcia od rzeczywistości

Bo smak wolności szkicuje

Szkielet życia abstrahującego od skłonności

Do zawiłości — do duchowej starości

Ogłaszam wszem i wobec, nie ma mnie dla ludzkości

Chcę mieć spokój w stresowych sytuacji natłoku

Jestem jak statek zadokowany w doku

Od półtora roku, nikogo na widoku

Tylko dźwięki hip hopu na dziewiątym piętrze w bloku

Tak między nami, sam na sam z płytami

Nikt mi nie da tego co to właśnie da mi

Badam grunt pod stopami, gdzie mi kurwa z butami?

To jak Koontza szepty słyszane za uszami

Wciąż sami jak palec co dobrze nie wróży (wróży)

Obcy jak ósmy pasażer podróży

Milionami, na przestrzeni Ziemi rozsiani

Obcują tu obcy wyobcowani

Ludzie, co to ma być?

Pytam co to ma znaczyć?

Tego wrogom nie można wybaczyć

Niestety, wszystko ma swe priorytety

Vis-à-vis z drzwiami od pokoju do planety

Panie i panowie, są tacy co stają na głowie

Tak jakby wszyscy byli w zmowie

Do czasu aż sobie jeden z drugim uzmysłowi

Jacy oni wszyscy są małostkowi

Aż rzygać się chce… ten kto to wie kurwa

Życie upstrzone jak gołębim gównem bulwar

Zrobi tak jak ja, pójdzie własną drogą

Prócz cienia nie ma ze mną nikogo

W powietrzu czuć Heinekenem, gdy żegnam się z problemem

Pokój dla tych co w pokoju są sam na sam z tym sound systemem

Wiem, że czasem trudno być dziś Supermanem

Gdy wtłaczany pod ciśnieniem stres jest działań terenem

Znam jak ty te noce nieprzespane, by nad ranem

Zawikłane kwestie podejść z nowym planem jak z taranem

Dokładnie znam to mam te same myśli skołatane

Znam to, jest mi znane uczucie z tym związane

Co jest grane?

Marzenia niewypowiadane

Zapominane, bo nie doczekałem się na zmianę

Przekonanie, że po którymś ciosie się nie wstanie

Co jest grane?

Czasem głupie pytanie, nie?

Bakanie, popadanie w manię

Życie diametralnie inne niż to na ekranie

Walka o przetrwanie i kombinowanie

Wprowadza mnie w stan gdzie jest zdecydowanie

Za dużo sytuacji, które szybko nużą nużą

Za dużo ruchów, które niczemu nie służą

Dużo, za dużo akcji, które wszystko burzą

Tu, które źle wróżą tak jak cisza przed burzą

I łżą jak psy, pierdoląc trzy po trzy

Ej, ej, ej ty, trzeba było myśleć gdy

Po fakcie łzy zalały ci oczy

I tak przez siedem dni, dzień w dzień ten sen się śni

Tak więc witam cię dniu z poziomu fotela

Z wnętrzy M3 — witam cię, dniu niewdzięczny

Tu, po tej drugiej złej stronie tęczy

Witam (witam) bez kwiatów naręczy

Bez zastrzeżeń dzień, który przede mną piętrzy

Jeszcze większy cień nad światem wewnętrznym

Witam, choć z dnia na dzień bardziej niezręczny

Jest tenże gest nikt mnie nie wyręczy

Wiesz jak męczy myślenie o stanie rzeczy

Wiesz jak jest, gdy czyjś czyn czyimś słowom przeczy

Wiesz jak to leczyć, lecz to kaleczy

Race THC jak dwa ostrza mieczy

Na razie walczę i na jaranie warczę

Chcesz, też uwierz, ja dostarczę ci tarczę

Może nie wystarczę ale będę tuż obok

Prócz ciebie nie ma mnie dla nikogo

Nie ma mnie dla nikogo…

Nie ma mnie dla nikogo…

Ik ben afwezig voor iedereen...

Ik ben afwezig voor iedereen...

Je weet het, nietwaar?

O-o-over het algemeen regelmatig beschikbaar, real life hot

Ik zorg voor de brandende affaire

Zoals gewoonlijk zullen de nieuwe binnenvallen, mijn hoofd zal in de war raken

Vaak maakt het je van streek

Na verloop van tijd wordt het vermoeiend voor mij

Verontrustend, stressvol en stressvol

Weet je, in een constante haast, rennende, grijze mensen staan ​​in de rij

Soms fout.

Detail!

Te midden van harde regels

En sporen van een menselijke parade in de sneeuw

Getinte diners, ga overboord

Werk, meid, thuis, lezingen, maatjes en een pakhuis boven de pakhuizen

Geweldige achtergrondtracks, interviews, nieuwe podia

Een groot aantal van deze problemen

Ik zou het niet kunnen doen zonder zelfsuggestie

Omgaan met degenen die ik onder controle heb

Geperst in een monotoon patroon zoals in Diablo

Gered van doodsangst, in een lastige diepte

In een constant streven naar vrede

Tijd samen doorgebracht

Wanneer stemmingen sentimentele hits creëren

Als ik weet waar ik sta

Ik verzacht mijn verdriet op de schouder van mijn partner

Ik laat mijn zwermen de kamer uit

Ik verbruik energie voor de volgende boeien

Ik blust mijn innerlijke paranoia

En ik ga de loopband in, eerst verdubbel ik

Ik stel doelen, dan drie

Ik wijk niet af van de weg buiten het grondgebied van mijn activiteiten

(Ik ga niet) - Ik citeer de betekenis van mijn afwezigheid

Noodgedwongen afgesneden van de realiteit

Omdat de smaak van vrijheid een schets is

Het skelet van een leven dat geen rekening houdt met neigingen

Naar de complexiteit - naar spirituele ouderdom

Ik kondig aan iedereen aan, ik ben hier niet voor de mensheid

Ik wil gemoedsrust hebben in de drukte van stressvolle situaties

Ik ben als een schip aangemeerd in een dok

Anderhalf jaar lang is er niemand te bekennen

Alleen de geluiden van hiphop op de negende verdieping van een flatgebouw

Tussen ons, alleen met de records

Niemand zal me geven wat het me zal geven

Ik bestudeer de grond onder mijn voeten, waar moet ik verdomme met mijn schoenen?

Het is als het gefluister van Koontz achter de oren

Nog steeds alleen als een vinger die niet veel goeds belooft

Vreemden houden van de achtste passagier van een reis

Met miljoenen, verspreid over de aarde

Het wordt bewoond door vervreemde buitenaardse wezens

Mensen, wat moet dit zijn?

Ik vraag wat moet dat betekenen?

Deze vijand kan niet worden vergeven

Helaas heeft alles zijn prioriteiten

Vis-à-vis met deur van kamer naar planeet

Dames en heren, er zijn er die ondersteboven keren

Alsof ze allemaal samenspannen

Totdat de een zich realiseert met de ander

Hoe kleinzielig zijn ze allemaal

Je wilt kotsen ... wie het ook weet

Het leven gespikkeld als duivenpoep op een boulevard

Hij zal doen zoals ik, hij zal zijn eigen weg gaan

Behalve de schaduw is er niemand bij mij

Heineken hangt in de lucht terwijl ik afscheid neem van een probleem

Ruimte voor degenen die alleen in de kamer zijn met dit geluidssysteem

Ik weet dat het moeilijk is om Superman te zijn vandaag

Wanneer gedwongen onder druk, is stress het werkterrein

Ik weet hoe je deze nachten slapeloos bent tot de ochtend

Complexe vraagstukken om met een nieuw plan te benaderen als met een stormram

Ik weet het precies, ik heb dezelfde verwarde gedachten

Ik ken het, ik ken het gevoel dat ermee verbonden is

Hoe gaat het?

onuitgesproken dromen

Vergeten omdat ik geen verandering zag

De overtuiging dat je na een klap niet meer opstaat

Hoe gaat het?

Soms een domme vraag, niet?

Bakanie, vervallen in manie

Het leven diametraal anders dan wat het is op het scherm

Vecht om te overleven en te combineren

Hij brengt me in een staat waar hij zeker is

Te veel situaties die snel vermoeid raken

Te veel zetten die nergens toe dienen

Veel, te veel actie die alles kapot maakt

Hier dat voorspelt slecht evenals de stilte voor de storm

En ze liegen als honden die drie aan drie neuken

Hey, hey, hey jij, je moest denken wanneer

Na afloop stroomden de tranen je in de ogen

En dus wordt deze droom zeven dagen lang dag in dag uit gedroomd

Dus, hallo op de dag vanuit je luie stoel

Vanuit het interieur van de M3 - hallo, ondankbare dag

Hier, aan de andere verkeerde kant van de regenboog

Hallo (hallo) zonder bloemen

De dag die voor mij ligt is onvoorwaardelijk

Een nog grotere schaduw over de innerlijke wereld

Hallo, maar met de dag ongemakkelijker

Er is een gebaar, niemand kan het voor mij doen

Je weet hoe moe het is om na te denken over de stand van zaken

Je weet hoe het is als iemands daad in tegenspraak is met de woorden van iemand anders

Je weet hoe je het moet genezen, maar het doet pijn

Race met THC als twee zwaarden

Voor nu vecht ik en grom ik naar de freak

Jij wilt, geloof ook, ik zal je een schild geven

Misschien ben ik niet genoeg, maar ik zal er zijn

Buiten jou heb ik niemand voor mij

Ik ben afwezig voor iedereen...

Ik ben afwezig voor iedereen...