L'ora misteriosa - Pacifico, Cristina Marocco

Fuori l’alba, niente sembra possa farci

male

Fuori il cielo è appena nato, tutto

c'è da fare

C'è qualcuno in piedi presto, qualche

luce accesa

Primi passi sulle strade, sulla corda

tesa

Non alzarti, aspettami, restiamo, usciamo

ultimi

Restiamo qui

Goditi quel po' di buio che rimane

ancora

Scende dall’oscurità la giornata nuova

Manca poco alla realtà, al suono di

ogni cosa

Manca poco e si vedrà,

E' l’ora misteriosa

Ora d’oro, d’abbandono,

senza nome, senza ruolo siamo qui

E non c'è fatica e non c'è distanza

Non ha senso né ragione questa vita

senza il tuo respiro

Prima arriva il tuo profilo, la tua

voce, il tuo nome

E la fortuna ignota che ci ha messo

qui

Poi lo sai sarà l’inverno, il ticchettìo

dei passi,

Tutti stretti, pugni chiusi duri come

sassi

Poi lo sai saranno voci, freddo sulle

scale

Desiderio di andar via, corsa sempre

uguale

Ora d’oro, d’abbandono

senza sforzo, fermi in volo siamo qui

E non c'è fatica e non c'è distanza

Non ha senso né ragione questa vita

senza il tuo respiro

Prima arriva il tuo profilo, la tua

voce, il tuo nome

E la fortuna ignota che ci ha portato

qui

Fuori l’alba, niente sembra possa farci

male

Tutto è pronto per andare, tutto può

arrivare

Bello che ci dividiamo l’aria silenziosa

Bello che tu sia con me

nell’ora misteriosa

Buiten de dageraad lijkt er niets aan te kunnen doen

slecht

Buiten is de lucht net geboren, alles

er is te doen

Er is iemand vroeg op, sommigen

licht aan

Eerste stappen op de wegen, op het touw

gespannen

Sta niet op, wacht op me, laten we blijven, laten we uitgaan

laatst

We blijven hier

Geniet van het kleine beetje duisternis dat overblijft

nog steeds

De nieuwe dag valt uit de duisternis

De realiteit ontbreekt, naar het geluid van

alles

Gewoon missen en je zult zien,

Het is het mysterieuze uur

Gouden uur, van verlating,

zonder naam, zonder rol zijn we hier

En er is geen inspanning en er is geen afstand

Dit leven heeft geen zin of reden

zonder je adem

Eerst komt je profiel, het jouwe

stem, jouw naam

En het onbekende fortuin dat hij erin stopte

hier

Dan weet je dat het winter wordt, de tikkende

enkele stappen,

Allemaal strakke, harde gebalde vuisten zoals

stenen

Dan weet je dat het geruchten zullen zijn, koud aan

trap

Verlangen om weg te gaan, altijd rennend

hetzelfde

Gouden uur, van verlating

moeiteloos, nog steeds in vlucht zijn we hier

En er is geen inspanning en er is geen afstand

Dit leven heeft geen zin of reden

zonder je adem

Eerst komt je profiel, het jouwe

stem, jouw naam

En het onbekende fortuin dat ons bracht

hier

Buiten de dageraad lijkt er niets aan te kunnen doen

slecht

Alles is klaar om te gaan, alles kan

krijgen

Het is fijn dat we de stille lucht delen

Leuk dat je bij me bent

in het mysterieuze uur