Le Mie Parole - Pacifico

Le mie parole sono sassi, precisi e aguzzi

Pronti da scagliare

Su facce vulnerabili e indifese

Sono nuvole sospese, gonfie di sottintesi

Che accendono negli occhi infinite attese

Sono gocce preziose, indimenticate

A lungo spasimate e poi centellinate

Sono frecce infuocate

Che il vento o la fortuna sanno indirizzare

Sono lampi dentro a un pozzo, cupo e abbandonato

Un viso sordo e muto che l’amore ha illuminato

Sono foglie cadute, promesse dovute

Che il tempo ti perdoni per averle pronunciate

Sono note stonate, sul foglio capitate per sbaglio

Tracciate e poi dimenticate

Le parole che ho detto, oppure ho creduto di dire

Lo ammetto

RIT

Strette tra i denti

Passate, ricorrenti

Inaspettate, sentite o sognate…

Le mie parole son capriole, palle di neve al sole

Razzi incandescenti prima di scoppiare

Sono giocattoli e zanzare, sabbia da ammucchiare

Piccoli divieti a cui disobbedire

Sono andate a dormire, sorprese da un dolore profondo

Che non mi riesce di spiegare

Fanno come gli pare, si perdono al buio

Per poi continuare

Sono notti interminate, scoppi di risate

Facce sovraesposte per il troppo sole

Sono questo le parole

Dolci o rancorose, piene di rispetto oppure indecorose

Sono mio padre e mia madre

Un bacio a testa prima del sonno un altro prima di partire

Le parole che ho detto, e chissà quante ancora

Devono venire…

RIT

Strette tra i denti

Risparmiano i presenti

Immaginate, sentite o sognate

Spade, fendenti

Al buio sospirate, perdonate

Da un palmo soffiate

Mijn woorden zijn stenen, precies en scherp

Klaar om te gooien

Op kwetsbare en weerloze gezichten

Het zijn zwevende wolken, vol begrip

Dat wekt eindeloze verwachtingen in de ogen

Het zijn kostbare, onvergetelijke druppels

Je verlangt lang en nipt dan

Het zijn vlammende pijlen

Dat de wind of het geluk kan sturen

Het zijn flitsen in een put, somber en verlaten

Een doofstom gezicht dat liefde heeft verlicht

Het zijn gevallen bladeren, beloofd

Moge de tijd je vergeven dat je ze zegt

Het zijn valse noten, die per ongeluk op het blad zijn gebeurd

Opgespoord en vervolgens vergeten

De woorden die ik zei, of ik dacht dat ik zei

Ik geef toe

RET

Geklemd tussen de tanden

Verleden, terugkerend

Onverwacht, gehoord of gedroomd...

Mijn woorden zijn salto's, sneeuwballen in de zon

Gloeiende raketten voordat ze ontploffen

Het zijn speelgoed en muggen, zand om op te stapelen

Kleine verboden om niet te gehoorzamen

Ze vielen in slaap, verrast door diepe pijn

Wat ik niet kan uitleggen

Ze doen wat ze willen, ze verdwalen in het donker

Om daarna verder te gaan

Het zijn eindeloze nachten, uitbarstingen van gelach

Gezichten overbelicht vanwege te veel zon

Dit zijn de woorden

Lief of wrokkig, vol respect of onfatsoenlijk

Ze zijn mijn vader en mijn moeder

Elk een kus voor het slapengaan, nog een voor het vertrek

De woorden die ik zei, en wie weet hoeveel meer

Ze moeten komen...

RET

Geklemd tussen de tanden

De aanwezigen sparen

Stel je voor, voel of droom

Zwaarden, slagen

Zucht, vergeef in het donker

Blaas uit een breedte