Castillos de arena - Pablo Alboran

Hemos hecho castillos de arena

Y hemos vuelto a empezar cuando el mar golpeaba las puertas

Hemos hecho por cada huracán una vela

Hemos visto quemarse los sueños

Y, de pronto, ver cómo renacen con solo un beso

Hemos hecho con todas las piedras un imperio

Nadie puede medir la distancia entre el cielo y el mar

Sin embargo, veo desde mi orilla que se pueden tocar

Por la calle rescato tu nombre de cada esquina y cada banco donde nos miramos

Con la mano en el pecho y el suelo temblando, temblando

Por la noche quiero que me duerma cada recuerdo de tu risa y de tu compañía

Con el mundo apagado y la piel encendida, encendida

«No se debe», «No se puede»

¿Qué sabrán los demás del dolor que se siente?

Hemos sido testigos del miedo

El silencio quería ganar la carrera primero

Tuvimos el oro en las manos sin saberlo

Nadie puede medir la distancia entre el cielo y el mar

Sin embargo, veo desde mi orilla que se pueden tocar

Por la calle rescato tu nombre de cada esquina y cada banco donde nos miramos

Con la mano en el pecho y el suelo temblando, temblando

Por la noche quiero que me duerma cada recuerdo de tu risa y de tu compañía

Con el mundo apagado y la piel encendida, encendida

«No se debe», «No se puede»

¿Qué sabrán los demás del dolor que se siente?

El amor no es un papel con nuestro nombre

Lo nuestro no entiende de ningunas condiciones

Un camino tiene siempre dos direcciones

Y vivimos en medio, amando a tirones

Por la noche quiero que me duerma cada recuerdo de tu risa y de tu compañía

Con el mundo apagado y la piel encendida, encendida

Por la calle rescato tu nombre de cada esquina y cada banco donde nos miramos

Con la mano en el pecho y el suelo temblando, temblando

Por la noche quiero que me duerma cada recuerdo de tu risa y de tu compañía

Con el mundo apagado y la piel encendida, encendida

«No se debe», «No se puede»

¿Qué sabrán los demás del amor que se siente?

We hebben zandkastelen gemaakt

En we zijn weer begonnen toen de zee op de deuren klopte

Voor elke orkaan hebben we een kaars gemaakt

We hebben dromen zien branden

En zie opeens hoe ze herboren worden met slechts een kus

We hebben een imperium gemaakt met alle stenen

Niemand kan de afstand tussen de lucht en de zee meten

Toch zie ik vanaf mijn kust dat ze kunnen worden aangeraakt

Op straat red ik je naam van elke hoek en elk bankje waar we naar elkaar kijken

Met de hand op de borst en de grond trillend, trillend

'S Nachts wil ik dat elke herinnering aan je lach en je gezelschap in slaap valt

Met de wereld uit en de huid aan, aan

"Je mag niet", "Je kunt niet"

Wat zullen anderen weten van de pijn die je voelt?

We zijn getuige geweest van de angst

Silence wilde eerst de race winnen

We hadden het goud in onze handen zonder het te weten

Niemand kan de afstand tussen de lucht en de zee meten

Toch zie ik vanaf mijn kust dat ze kunnen worden aangeraakt

Op straat red ik je naam van elke hoek en elk bankje waar we naar elkaar kijken

Met de hand op de borst en de grond trillend, trillend

'S Nachts wil ik dat elke herinnering aan je lach en je gezelschap in slaap valt

Met de wereld uit en de huid aan, aan

"Je mag niet", "Je kunt niet"

Wat zullen anderen weten van de pijn die je voelt?

Liefde is geen papiertje met onze naam erop

Onze begrijpt geen voorwaarden

Een pad heeft altijd twee richtingen

En we leven in het midden, liefhebbend door eikels

'S Nachts wil ik dat elke herinnering aan je lach en je gezelschap in slaap valt

Met de wereld uit en de huid aan, aan

Op straat red ik je naam van elke hoek en elk bankje waar we naar elkaar kijken

Met de hand op de borst en de grond trillend, trillend

'S Nachts wil ik dat elke herinnering aan je lach en je gezelschap in slaap valt

Met de wereld uit en de huid aan, aan

"Je mag niet", "Je kunt niet"

Wat zullen anderen weten van de liefde die wordt gevoeld?