Por fin [En directo] - Pablo Alboran, Bebe

Qué intenso es esto del amor

Qué garra tiene el corazón, sí…

Jamás pensé que sucediera así

Bendita toda conexión

Entre tu alma y mi voz, sí…

Jamás creí que me iba a suceder a mí

Por fin lo puedo sentir

Te conozco y te reconozco que por fin

Sé lo que es vivir

Con un suspiro en el pecho

Con cosquillas por dentro…

Y por fin sé por qué estoy así

Tú me has hecho mejor, mejor de lo que era…

Y entregaría mi voz a cambio de una vida entera

Tú me has hecho entender que aquí nada es eterno

Pero tu piel y mi piel pueden detener el tiempo… oh…

No he parado de pensar

Hasta dónde soy capaz de llegar

Ya que mi vida está en tus manos y en tu boca

Me he convertido en lo que nunca imaginé

Has dividido en dos mi alma y mi ser

Porque una parte va contigo aunque a veces no lo sepas ver

Por fin lo puedo sentir

Te conozco y te reconozco que por fin

Sé lo que es vivir

Con un suspiro en el pecho

Y con cosquillas por dentro…

Por fin sé por qué estoy así

Tú me has hecho mejor, mejor de lo que era…

Y entregaría mi voz a cambio de una vida entera

Tú me has hecho entender que aquí nada es eterno

Pero tu piel y mi piel pueden detener el tiempo… oh…

Mejor de lo que era…

Aquí nada es eterno…

Hoe intens is deze liefde

Welke klauw heeft het hart, ja...

Ik had nooit gedacht dat het zo zou gebeuren

Gezegend alle verbinding

Tussen jouw ziel en mijn stem, ja...

Ik had nooit gedacht dat het mij zou overkomen

Ik kan het eindelijk voelen

Ik ken je en ik herken je dat eindelijk

Ik weet wat het is om te leven

Met een zucht in de borst

Binnen kietelen...

En ik weet eindelijk waarom ik zo ben

Je hebt me beter gemaakt, beter dan ik was...

En ik zou mijn stem geven in ruil voor een heel leven

Je hebt me laten begrijpen dat hier niets eeuwig is

Maar jouw huid en mijn huid kunnen de tijd stoppen... oh...

Ik ben niet gestopt met denken

Hoe ver kan ik gaan?

Aangezien mijn leven in jouw handen en in jouw mond ligt

Ik ben geworden wat ik me nooit had voorgesteld

Je hebt mijn ziel en mijn wezen in tweeën gedeeld

Want een deel gaat met je mee ook al weet je soms niet hoe je het moet zien

Ik kan het eindelijk voelen

Ik ken je en ik herken je dat eindelijk

Ik weet wat het is om te leven

Met een zucht in de borst

En kriebel van binnen...

Ik weet eindelijk waarom ik zo ben

Je hebt me beter gemaakt, beter dan ik was...

En ik zou mijn stem geven in ruil voor een heel leven

Je hebt me laten begrijpen dat hier niets eeuwig is

Maar jouw huid en mijn huid kunnen de tijd stoppen... oh...

Beter dan het was...

Hier is niets eeuwig...