В незнакомом городе одна - Оля и Монстр

Мой город, конура для злых собак мне стал чужим,

Над головой висит дорожный знак.

Иду сквозь дым мои друзья меня не узнают, глядят в глазок.

Стальные двери берегут уют от грязных ног.

Я в незнакомом городе одна.

А где мой дом?

Теперь на этом месте лишь стена, а в ней пролом,

Стою, облокотившись на забор, лицом к стене,

Наверно все, что было до сих пор приснилось мне.

В витрине я рассматриваю то, что стало мной,

Безумный взгляд, измятое пальто не тот покрой.

Мне вслед кричат чужие имена скрипят окном,

Я в незнакомо городе одна все было сном…

Mijn stad, een kennel voor boze honden, is een vreemde voor mij geworden,

Boven ons hangt een verkeersbord.

Ik loop door de rook, mijn vrienden herkennen me niet, ze kijken door het kijkgaatje.

Stalen deuren beschermen het comfort tegen vuile voeten.

Ik ben alleen in een onbekende stad.

Waar is mijn huis?

Nu is er op deze plaats alleen een muur, en er is een opening in,

Ik sta, leunend op het hek, met mijn gezicht naar de muur,

Waarschijnlijk is alles wat er tot nu toe is gebeurd een droom voor me geweest.

In het raam kijk ik naar wat mij is geworden,

Gekke blik, gekreukte vacht, verkeerde snit.

De namen van iemand anders schreeuwen me na, het raam kraakt,

Ik was alleen in een onbekende stad, alles was een droom...