Температура любви - Ольга Арефьева, Ковчег

Тронь пальцем небо и вытри губы

Вкус на губах тебе напомнит меня

Медные книги, бумажные трубы

Как тебе живется без вчерашнего дня

Нет стены, нет постели, нет рядом тела

Лучше бы видеть ню чем вот эту фигню

Я замерзла,

хватит,

мне надоело

От себя отрывать по одному дню

У меня нет спины

Мне некуда оглянуться

Мы на одном обрыве, но в разных днях

Надави на время

Вдруг его стены гнутся

Как тебе живется там, где не видно меня

Время встало календари зависли,

Ни вверх, ни вниз между всех огней

Я на дне мой мальчик

Пиши мне письма

Я на дне мой мальчик

Я на вчерашнем дне

В поезде мертвых звучит сплошная отрава

Температура любви абсолютный ноль

Я не судья тем, кто здесь виноваты, кто правы,

Но как выгнать голодных духом с коротких волн

Я хотела уехать, но меня отрыгнула дорога

Двери болтались и никуда не вели

Мысли без головы, лишь пляшут ноги

Как тебе живется там, в такой чудовищной дали

Raak de lucht aan met je vinger en veeg je lippen af

De smaak op je lippen zal je aan mij doen denken

Koperen boeken, papieren pijpen

Hoe leef je zonder gisteren?

Geen muur, geen bed, geen lichaam ernaast

Het zou beter zijn om naakt te zien dan deze rotzooi

Ik heb het koud,

genoeg,

ik ben moe

Neem een ​​dag per keer afstand van jezelf

ik heb geen rug

ik kan nergens kijken

We zijn op dezelfde klif, maar op verschillende dagen

Druk op de tijd

Plots buigen zijn muren

Hoe woon je waar je me niet kunt zien?

De tijd is gestegen, de kalenders zijn opgehangen,

Noch omhoog noch omlaag tussen alle lichten

Ik ben onderaan mijn jongen

Schrijf me brieven

Ik ben onderaan mijn jongen

Ik ben op gisteren

De trein van de doden klinkt als puur vergif

De temperatuur van liefde is het absolute nulpunt

Ik ben geen rechter van degenen die hier schuldig zijn, die gelijk hebben,

Maar hoe de hongerige geesten uit de korte golven te verdrijven?

Ik wilde vertrekken, maar de weg braakte me uit

De deuren bungelden en leidden nergens toe

Gedachten zonder hoofd, alleen dansende voeten

Hoe woon je daar, op zo'n monsterlijke afstand