Асимметрия - Ольга Арефьева, Ковчег

Я понимаю, что быт мой асимметричный,

Проём у двери — зверной, окна окоём — птичный,

Вижу рептильную пыль, вертикальное море,

Плывут кистепёрые рыбы в дорийском миноре.

Сколько времени ты проводишь за бортом?

Столько же раз в клоуна бросили тортом,

Попало в лицо много крема — и вот вся поэма,

Я утонула, теперь я точно ведаю, где мы!

Ты обнажен как провод высоковольтный,

Я зависаю между репризой и вольтой,

Столько лет мечтала об этом миге — и фигу,

Это все возбуждало лишь в моей книге.

Столько лет я растила свою пуповину

Затем, чтобы так вот легко ты душу мне вынул,

Порвал мое сердце, и щелкнул по носу,

И оставил вот эту и эту страшную полосу.

Асимметрия

И теперь вот стою с пробитой улыбкой рыбы,

В водной больной стихии не разорвать дыры бы,

Вижу свой мир бездомный, водой влекомый,

Реальность моя странна — это ясно любому.

В дыры все время дует, и этот ветер — вода,

Я трогала твое тело, кожа твоя тверда,

Мужчина должен не плакать и брать все силой,

Это, конечно, мило, но перекосило.

Откроешь глаза с утра — а вокруг дыра,

Рана на теле мира, в изнанке прорывы и дыры,

Их не зашить, но как-то же надо выжить,

Себя грызу я внизу, но небо еще ниже.

Я человек-амфибия, хлопаю жаберной щелью,

То на берег, то к рыбе я, то обратно — качели,

Я ничего не вешу, меня ничем не утешить,

Горе мое — как море, в мотиве сплошные бреши.

Асимметрия

А знаешь, что это такое — жить с болью?

Конечно, ты — мастер боя, а я — ночное апноэ,

Ты каждым пальцем готов и убить, и быть убитым,

А я каждой клеткой люблю и хочу быть любимой.

Я своим порванным сердцем стучу явно не в ритме,

Путаю жесты, вместо концерта пою молитву,

Путаю воздух с водой, а воду с любовью,

Из состояний материи мне подойдет любое.

Я ведь дышу наощупь, зубами слушаю звуки,

Конечно бы, надо проще, но не прощают руки,

Вижу двумя лишь глазами, а сотня других ослепла,

Во мне так много тепла, что вода становится пеплом.

Лево неравно правому, и я бегу по кругу,

Волна идет по округе, дуга замыкает фугу,

Эта любовь — вода, я — рыба, не надо сети,

И не тащи все это в глухие тоннели Сета.

Асимметрия

А знаешь, что это такое — жить с болью?

Конечно, ведь ты почитаешь ее атрибутом роли

Я подняла эту долю, и даже что не под силу,

И не пойму, почему любовь меня не убила.

С этой огромной любовью я рядом с тобой не к месту,

Все для нее мало и повсюду ей тесно,

Меня не вмещают дома, не впускают пространства,

Я понимаю сама — мир мал моей страсти.

Радио бьет струёй из динамо-машины,

Я — мешанина из женщины и мужчины,

Вечность берет за плечи, и этот недуг не лечат,

Я не могу это выразить ни песней, ни речью.

Чем же еще я могу рассказать, что это такое?

Конечно, ты — мастер боя, а я — каноэ в иное.

В конце кина тишина, и закончена нота,

И слышится, как по лбу ползет капля пота.

Асимметрия

Ik begrijp dat mijn leven asymmetrisch is,

De opening bij de deur is dierlijk, het raam rondom is vogel,

Ik zie reptielenstof, een verticale zee

Gekruiste vissen zwemmen in de Dorian minor.

Hoeveel tijd breng je overboord door?

Hetzelfde aantal keren dat een clown met een taart werd gegooid,

Ik heb veel crème in het gezicht - en dat is het hele gedicht,

Ik ben verdronken, nu weet ik precies waar we zijn!

Je bent naakt als een hoogspanningsdraad,

Ik hang tussen reprise en volta

Zoveel jaren droomde ik over dit moment - en laat maar,

Dit alles opgewonden alleen in mijn boek.

Zoveel jaren dat ik mijn navelstreng heb laten groeien

Dan, zodat je gemakkelijk mijn ziel eruit kunt halen,

Verscheurde mijn hart en sloeg met mijn neus

En hij liet deze en deze vreselijke streak achter.

Asymmetrie

En nu sta ik met een doorboorde glimlach van een vis,

In het zieke waterelement zou het niet mogelijk zijn om gaten te breken,

Ik zie mijn dakloze wereld, getrokken door water,

Mijn realiteit is vreemd - het is voor iedereen duidelijk.

Het waait de hele tijd in de gaten, en deze wind is water,

Ik heb je lichaam aangeraakt, je huid is hard

Een man moet niet huilen en alles met geweld nemen,

Het is natuurlijk leuk, maar het is scheef.

Je opent je ogen in de ochtend - en er is een gat rond,

Een wond op het lichaam van de wereld, aan de verkeerde kant zijn er doorbraken en gaten,

Ze kunnen niet worden dichtgenaaid, maar op de een of andere manier moet je overleven,

Beneden knaag ik aan mezelf, maar de lucht is nog lager.

Ik ben een amfibieman, klapperende kieuwspleet

Nu naar de kust, dan naar de vis ik, dan terug - een schommel,

Ik weeg niets, niets kan me troosten,

Mijn verdriet is als de zee, er zijn continue gaten in het motief.

Asymmetrie

Weet je hoe het is om met pijn te leven?

Natuurlijk ben jij de meester van de strijd, en ik ben een slaapapneu,

Met elke vinger ben je klaar om te doden en gedood te worden,

En ik heb lief met elke cel en wil bemind worden.

Ik klop met mijn verscheurde hart is duidelijk niet in het ritme,

Ik verwar gebaren, in plaats van een concert zing ik een gebed,

Ik verwar lucht met water en water met liefde,

Van de toestanden van de materie, zal elke bij mij passen.

Ik adem door aanraking, luister naar geluiden met mijn tanden,

Natuurlijk zou het makkelijker moeten zijn, maar handen vergeven niet,

Ik zie met slechts twee ogen, en honderd anderen zijn blind,

Er is zoveel warmte in mij dat het water as wordt.

Links is niet gelijk aan rechts en ik ren rondjes

De golf gaat rond, de boog sluit de fuga,

Deze liefde is water, ik ben een vis, heb geen net nodig

En sleep het niet allemaal naar de achterste tunnels van Set.

Asymmetrie

Weet je hoe het is om met pijn te leven?

Natuurlijk, omdat je haar als een kenmerk van de rol beschouwt

Ik heb dit aandeel verhoogd, en zelfs dat gaat de macht te boven,

En ik begrijp niet waarom liefde me niet doodde.

Met deze enorme liefde, ben ik niet op mijn plaats naast jou,

Alles is klein voor haar en overal is ze verkrampt,

Ze herbergen me niet thuis, ze laten geen ruimtes binnen,

Ik begrijp mezelf - de wereld is klein voor mijn passie.

De radio knalt van een dynamo

Ik ben een mix van vrouw en man

De eeuwigheid neemt de schouders over, en deze ziekte wordt niet behandeld,

Ik kan het niet uitdrukken in zang of spraak.

Hoe kan ik je anders vertellen wat het is?

Natuurlijk ben jij de meester van de strijd, en ik ben een kano in een andere.

Aan het einde van de familie is er stilte, en de noot is voorbij,

En je hoort een zweetdruppel op je voorhoofd kruipen.

Asymmetrie