Смерти нет - Ольга Арефьева, Ковчег

Смени мне кровь, замени мою память,

Дай мне другое лицо,

Я буду смотреть чужими глазами

На то, что начнется вслед за концом.

Я прячусь в реку, чтоб не промокнуть,

Я целую тебя лишь во сне —

Это значит измена, это значит изнанка —

Жизнь, сшитая швами вовне.

Это монета орлом вовнутрь,

Это деревья, растущие вниз,

Это слеза, что течет в глаза,

А из угла глаза — назад.

Назад.

Яблоко, я бы любила тебя,

Да около лба блеск алого ока неба,

Не было в нем белых голубей —

Бей, алиби обеспечил палач.

Сам плачь и он плачь,

Значит платье по’лночи прячет

След от слезы с лица.

Смерти нет,

Смерти нет конца.

Неба нет,

Неба не было и нет.

Небу не было и нет начала и конца.

Конца.

Четки под четным столбом у болота,

Где золото Слова на все времена,

Где оборотень на обороте тени

Около колоколов без дна.

Я рассказала сказку

Про казака —

Сказка сразу моя легла

На перекрестке у зла и добра.

У узла фразы, конца иглы,

У юлы хоровода вокруг каравая,

Где толпы поэтов слетаются в Лету,

Псалмы на расческах и пилах играя.

Да здравствует праздник сиза’фазана'

Из вкрутую вареного глаза яйца,

Склоненного леса над последним следом

Уроненного из гнезда птенца!

Смерти нет,

Смерти нет конца.

Неба нет,

Неба не было и нет.

Небу не было и нет начала и конца…

Verander mijn bloed, verander mijn geheugen

Geef me een ander gezicht

Ik zal door de ogen van iemand anders kijken

Naar wat zal beginnen na het einde.

Ik verstop me in de rivier om niet nat te worden,

Ik kus je alleen in een droom -

Het betekent verraad, het betekent de verkeerde kant -

Leven genaaid met naden buiten.

Dit is een munt met een adelaar erin,

Dit zijn de bomen die naar beneden groeien

Dit is een traan die in de ogen stroomt,

En vanuit de ooghoek - terug.

Rug.

Appel, ik zou van je houden

Ja, bij het voorhoofd de schittering van het scharlaken oog van de lucht,

Er zaten geen witte duiven in -

Bay, de beul leverde het alibi.

Huil jezelf en hij huilt

Dus de jurk verbergt zich om middernacht

Een spoor van een traan uit het gezicht.

Er is geen dood

De dood kent geen einde.

Er is geen lucht

De lucht was niet en is niet.

De lucht was niet en er is geen begin en einde.

Einde.

Een rozenkrans onder een vlakke pilaar bij het moeras,

Waar is het goud van het Woord voor altijd,

Waar is de weerwolf op de achterkant van de schaduw

In de buurt van bodemloze klokken.

ik vertelde een verhaal

Over de Kozak

Mijn sprookje ging meteen liggen

Op het kruispunt van kwaad en goed.

Op de knoop van de zin, het einde van de naald,

Op de top van de ronde dans rond het brood,

Waar massa's dichters naar de vergetelheid stromen,

Psalmen spelen op kammen en zagen.

Lang leve het feest van siza'fazant'

Van een hardgekookt ei-oog,

Van het hellende bos over het laatste spoor

Een kuiken viel uit een nest!

Er is geen dood

De dood kent geen einde.

Er is geen lucht

De lucht was niet en is niet.

De lucht was niet en er is geen begin en einde ...