Не верьте мне - Ольга Арефьева, Ковчег

Не верьте мне, как я не верю вам,

Посмейтесь надо мной, как я над вами —

Мне всё равно, раз жизнь — напополам,

Сама в себя, сама в себя,

Сама в себя я брошу первый камень.

Сама в себя, сама в себя,

Самой себе я крикну «уходи!»,

Чтоб был подхвачен крик толпою праздной

Суди меня за то, что впереди,

Моя любовь осталась безнаказной.

Ведь боль моя сладка, как мёд из сот,

Хотя черней земли, черствее корки,

Я не забыла хищный небосвод,

Но я никак не вспомню лица мёртвых-

И горько улыбаюсь я, когда

Мне давит тяжкий камушек на сердце,

Я не одна — со мной моя беда,

Мне всё равно, мне всё равно,

Мне всё равно есть обо что согреться…

Мне всё равно, мне всё равно,

Мне всё равно есть обо что согреться!

Geloof me niet, net zoals ik jou niet geloof,

Lach om mij zoals ik om jou lach -

Het kan me niet schelen, aangezien het leven in tweeën is,

in zichzelf, in zichzelf,

Ik gooi de eerste steen naar mezelf.

in zichzelf, in zichzelf,

Tegen mezelf zal ik schreeuwen "ga weg!"

Om opgepikt te worden door de kreet van de ijdele menigte

Beoordeel me voor wat er in het verschiet ligt

Mijn liefde bleef ongestraft.

Mijn pijn is tenslotte zoet, als honing uit honingraten,

Hoewel zwarter dan de aarde, ouder dan de korst,

Ik ben de roofzuchtige lucht niet vergeten,

Maar ik kan me de gezichten van de doden niet herinneren -

En ik glimlach bitter wanneer

Een zware kiezel drukt op mijn hart,

Ik ben niet alleen - mijn probleem ligt bij mij,

Het kan me niet schelen, het kan me niet schelen

Ik heb nog iets om warm te houden...

Het kan me niet schelen, het kan me niet schelen

Ik heb nog iets om warm te houden!