Голем - Ольга Арефьева, Ковчег

Когда эти люди убиты горем —

Приходит к ним улыбающий Голем,

Во рту бумажка на арамейском,

А в ней — из песни слова «мы вместе!».

Всегда одетый в одно и то же,

Он то старее, а то моложе,

Он то нежнее, то грубиян,

Он то трезв, то пьян.

Когда эти люди кричат и смеются —

Приходит к ним ветер революций,

И он поёт песни в дырявом конверте,

Я была на концерте — жаль, что он о смерти.

Когда эти люди хотят дать жару,

Они начинают петь под гитару.

Мне нравятся их довольные морды,

Жаль, что все их песни на те же аккорды.

Wanneer deze mensen diepbedroefd zijn

Een lachende Golem komt naar hen toe,

In de mond een stuk papier in het Aramees,

En daarin - van het lied de woorden "we are together!".

Altijd in hetzelfde gekleed

Hij is ouder of jonger,

Hij is nu meer teder, dan onbeleefd,

Hij is nuchter of dronken.

Wanneer deze mensen schreeuwen en lachen -

De wind van revoluties komt naar hen toe,

En hij zingt liedjes in een gehavende envelop,

Ik was bij het concert - het is jammer dat het over de dood gaat.

Wanneer deze mensen warmte willen geven,

Ze beginnen mee te zingen met de gitaar.

Ik hou van hun tevreden muilkorven,

Jammer dat al hun nummers op dezelfde akkoorden staan.