Авиатор - Ольга Арефьева, Ковчег

У любви нету рации,

Я дышу и скольжу.

Я ценю гравитацию,

Но опять ухожу.

Радости незаконные у притяженья тел,

Но я хотел бездонное, я улетел!

О, плачьте моря из янтаря, голые звуки.

О, я на земле помню о зле, где мои руки?

О, дай подержать желтый закат, иллюминатор!

Летят корабли в поле земли, я — авиатор!

Пронзает он как рентген,

Бессмертен, велик, священ,

Весь этот озон и оксиген.

Я могу быть бессмысленным,

Выбрать пути не те,

Но есть смелая истина

В широте-долготе.

Мне ничего не нужно и ничего не жаль,

Голым и безоружным взлетаю вдаль.

Liefde heeft geen radio,

Ik adem en glijd.

Ik waardeer zwaartekracht

Maar ik ga weer weg.

Illegale geneugten bij het aantrekken van lichamen,

Maar ik wilde het bodemloze, ik vloog weg!

Oh, huil zeeën van barnsteen, naakte geluiden.

Oh, ik herinner me het kwaad op aarde, waar zijn mijn handen?

Oh, laat me de gele zonsondergang vasthouden, patrijspoort!

Schepen vliegen in het veld van de aarde, ik ben een vlieger!

Het doorboort als een röntgenfoto,

Onsterfelijk, groot, heilig,

Al deze ozon en zuurstof.

Ik kan zinloos zijn

Kies paden niet die

Maar er is een gedurfde waarheid

Op breedte-lengtegraad.

Ik heb niets nodig en ik heb nergens spijt van,

Naakt en ongewapend vlieg ik de verte in.