The Velocity of Saul at the Time of his Conversion - Okkervil River

Loosen the wire, your time has expired,

the only word left is goodbye.

In my new dream the light’s shining on me;

little needles of sodium unstitch the seams of the sky.

Hold your head higher, the heavenly choir

is settling in for the night,

and where I had friends, I am left with loose ends;

four hours of vision exchanged for four hours of fright.

But enough of the fight,

enough you and I,

enough of prevail or walk in the light.

While the angels stand by I get high as a kite.

I’m too tired to smile

or know that I’m right.

Am I right?

And all our best-laid plans, well, they crumbled in our hands;

the Progress of Man.

You held in your breath long after projections of death,

you sat in the waiting gasping and rasped for a fan.

But the audience is tired;

we’ve had enough fire,

we’re entereing the age now of ice.

And I, feeling older, pull off to the shoulder

and wonder, with my head in my hands, should I call my wife

and say enough 'you and I,'

enough of 'the fight,'

enough of 'prevail'or 'walk in the light.'

While the angels stand by I get high as a kite.

I’m too tired to smile

or know that I’m right.

And when the spacecraft came down

I was left on the ground.

Will you keep me around,

will you help me survive

after my time?

Maak de draad los, uw tijd is verstreken,

het enige woord dat overblijft is vaarwel.

In mijn nieuwe droom schijnt het licht op mij;

kleine naalden natrium maken de naden van de lucht los.

Houd je hoofd hoger, het hemelse koor

maakt zich klaar voor de nacht,

en waar ik vrienden had, heb ik losse eindjes;

vier uur zicht verwisseld voor vier uur schrik.

Maar genoeg van het gevecht,

genoeg jij en ik,

genoeg van zegevieren of wandelen in het licht.

Terwijl de engelen toekijken, word ik high als een vlieger.

Ik ben te moe om te glimlachen

of weet dat ik gelijk heb.

Heb ik gelijk?

En al onze best opgestelde plannen, nou ja, ze brokkelden af ​​in onze handen;

de vooruitgang van de mens.

Je hield je adem in lang na de projecties van de dood,

je zat in de wacht hijgend en raspend naar een ventilator.

Maar het publiek is moe;

we hebben genoeg vuur gehad,

we gaan nu het tijdperk van ijs binnen.

En ik, die me ouder voel, trek me naar de schouder

en vraag me af, met mijn hoofd in mijn handen, moet ik mijn vrouw bellen?

en zeg genoeg 'jij en ik'

genoeg van 'de strijd',

genoeg van 'heersen' of 'wandelen in het licht'.

Terwijl de engelen toekijken, word ik high als een vlieger.

Ik ben te moe om te glimlachen

of weet dat ik gelijk heb.

En toen het ruimtevaartuig naar beneden kwam

Ik bleef op de grond.

Wil je me in de buurt houden,

wil je me helpen overleven?

na mijn tijd?